Er kwam even een stofwolkje voorbij...

Deze foto's heb ik maandag genomen toen er langs mijn ramen één grote witte stofwolk voorbij schoof... Ik moest wel eerst even mijn fototoestel pakken en mijn schuifraam open krijgen... want mijn ramen zijn zó vies aan de buitenkant, dan zie je op de kiek alleen maar een grauw grijs gevlekt raam. Je wilt niet weten hoe die ramen er uit zien, maar met al deze werkzaamheden om het gebouw heen heeft buiten poetsen weinig zin... O ja... luie stoel stond ook nog in de weg voordat ik bij het raam kon komen.... Tsss en dan is eindelijk het schuifraam open, stofwolk inmiddels wel half pleitte, en kijkt mijn onderbuurman mij aan of ik getikt ben, hij loopt namelijk buiten helemaal ingepakt als een marsmannetje... hahaha. Maar zo luw in mijn kantoor met mijn neus buitenboord in het felle zonnetje merk je niets van de kou (het is nu een uur of twee in de middag en windstil)... En moet je zien... van het kantoorpand tegenover mij blijft niets over. Het is nu een transparant gebouwtje, hahaha en niet meer zo'n stalen bak met aan één kant wat ramen.


Als het goed is is dit gebouw aan het eind van deze week of volgende week helemaal plat (weet het niet meer, heb niet zo goed opgelet bij het gebabbel van de heren). Dan is er even geen geschud meer binnen, maar daarna als de vorst uit de grond is gaat, neem ik aan, het heien voor de parkeergarage beginnen. Er zal her en der nog wel een kantoorpandje tegen de vlakte gaan, want het wordt één groot XL-winkelgebied voor outdoor, tuinieren, klussen, wonen met eettentjes. Dus voorlopig is het hier niet stil en zijn ze nog wel bezig om dit dooie Industrieterrein te veranderen in een mooi winkelparadijs... of zoiets...