Inderdaad... hoeveel lepels per dag heb je...

Vandaag kwam ik op het blog "Achter de camera" van An Nelissen blog en daar stond "The Spoon Theory" in dit geval van iemand met lupus... maar dat is zó goed toepasbaar op mijn persoontje (niet dat mijn ziekte hetzelfde is als lupus, want lupus lijkt mij een tikkie, heel wat tikkies, heftiger)... Mijn verschijnselen zijn anders... (ik heb ontstoken ogen, keel, kaak, oren, longen, darmen, chronisch moe lijf, pijn bij het lopen, soms in armen en pijnlijke huid).

Ik las het hele verhaal met verbijstering en dacht... "Já, zo is dat bij mij ook... continue afwegen wat ik wel kan doen en wat niet. Keuzes maken, keuzes maken, keuzes maken... continue afwegen of ik het er voor over heb..., of wat ik het waard vind om wel of niet te doen en dan te accepteren dat ik daar last van heb/krijg...". Wat soms voor de buitenwereld verwarring oplevert, want aan mij is aan de buitenkant niets te zien...

Momenteel is het niet mijn IgA die dwars zit en moeilijk doet, ook omdat ik niet te veel lepels uitgeef, hahaha, maar mijn epilepsie... maandagnacht ging het wéér bijna fout. Rem was gelukkig nog wakker en sprong gelijk bij mijn eerste schok (ik schrok er wakker van) uit zijn bed, hup lichten aan en deed dezelfde truck als op nieuwjaarsdag. De aanval was minder zwaar zei Rem, korter en het "stonk" maar héél kort vertelde hij... dusdanig kort dat ik het me niet eens meer kan herinneren...

Ik merk sinds vorige week dat ik niet in balans ben... en het bewijs is maandagnacht geleverd. Ik merk de laatste twee weken dat ik me geleidelijk terug trek om op mezelf te passen. Ik doe heus wel van alles, maar blijf thuis en doe zoveel mogelijk dingen die ik leuk vind, dat geeft energie en gewoon op dezelfde etage. Je weet wel achter de naaimachine of in de boekjes, mijn werk, verhalen schrijven, met de kinderen kletsen of filmpje kijken, of gewoon erbij zitten, met mijn neus in de zon zitten, 's avonds wandelen met Rem... en tussendoor héél véél niets doen... en dat niets doen stoort me niet eens... en dat is eigenlijk wel raar en verontrustend... Maar goed...

Het verhaal met die theelepels is zoals het bij mij ook is en voelt... alleen besefte ik dat niet eens... totdat ik "The spoon Theory" vanochtend las... PLOINK!!