Já, m'n poezenklokje staat er weer!!

M'n poezeloereklokje staat er weer... Nu nog gezellig op de side-table.... dat was de enige veilige plek vandaag, want er schoof steeds een ander meubelstuk het pand in... en deze kant van de muur bleef lekker rustig...

Het was vanochtend om kwart over zeven, verrekte vroeg, dat de wekker ging... Ja... op zaterdag niet helemaal vrijwillig, maar toch ook weer vlotjes wel uit mijn bed gestapt. Om kwart voor acht aan m'n ontbijt en om acht uur in de tuut samen met Rem naar het autoverhuurbedrijf en tien over acht was Rem bij het verhuurbedrijf afgezet en om kwart over acht zat ik op de vrij lege snelweg naar Woerden. Ik ga ondertussen allerlei losse spullen een plekje geven...


Om een uur of tien (of zoiets) komt Rem met Leon, die gelukkig een handje komt helpen, met de bus aangereden. Als eerste komt mijn bureaublad, daarna het bureauonderstel, dat gelukkig wieltjes heeft en via de entreehal door de grote hal kan fietsen naar de deur... en al snel ligt het bureaublad weer op z'n plek. Ik heb mijn bureau met z'n kopse kant bij het raam gezet. Daarna komt de ladekast, die weegt gelukkig niet zoveel en daarna de lóód, lóódzware kast met twee deurtjes. Ik heb het lichtste klusje, ik zorg er voor dat de toegangsdeur met dranger niet dicht gaat...



Daarna gaan ze terug en brengt Rem Leon naar huis. Ik sluit de boel af en ga ook naar Gouda terug. Thuis even wat drinken en gaan we mijn mooie zwarte ronde tafel uit elkaar halen, want die gaat ook verhuizen. Het wordt voor mijn gevoel te vol in huis... Er is pasgeleden ook een grote kooi van Spetter (een valkparkiet) in huis bijgekomen... Ik merk dat ik geïrriteerd raak dat ik geen ruimte om me heen heb en werkelijk overal wel iets zie staan... te veel zie staan. Ook de brocante vogelkooi wordt ingeladen. Om 11:00 uur gaan we op pad om de toonbank in Dordrecht te gaan halen. Aangezien we niet weten waar het in Dordrecht is (de TomTom weet het wel, daar niet van), maar of het in het oude gedeelte van Dordrecht is... dan kost dat wat meer tijd om met deze gigantische huurbus daar doorheen te laveren (Rem komt wel vaker in Dordrecht in het centrum... en hij wil liever met deze bus daar niet in rondkarren).


We zijn dus op tijd en Rem heeft mazzel het is wel in een oud gedeelte, maar niet in het Centrum, pfew... we kunnen de auto makkelijk kwijt en geen gekriebel met bochten nemen. Alleen... de eigenaar van de winkel is er nog niet... Rem belt en spreekt in... We wachten even... maar hebben even later toch best wel honger... gelukkig is de buurman van de winkel een Turkse bakker en gaan we een Turkse pizza opsmikkelen.


Uiteindelijk neemt de man op en bleek hij onder de douche te staan, hij woont achter de winkel dus binnen 5 minuten staat hij op de stoep. De toonbank is strakker dan ik verwachtte (de foto was lichtelijk wazig), maar hij is wit, niet te groot, niet te klein, zit stevig in elkaar en er kunnen nog planken ingemaakt worden, zodat je een printer, tasjes en allerlei ander klein spul in op kan bergen en ook niet onbelangrijk... het kost maar € 20,00. Hij moet wel een likje verf hebben met eerst nog her en der een beetje plamuur, maar dat is een klusje dat morgen op het programma staat, hahaha. We brengen alles naar kantoor en rijden dan weer terug naar huis. Rem gaat even lenzenvloeistof voor mij halen en ik een paar potten witte matte verf, schuurpapier en houtlijm. Een frontje van een la van een kast, die we al eerder deze week hebben verhuisd, heeft een losse snipper hout... en die moet even gelijmd worden. Daarna nog even thuis wat drinken, vervolgens laden we de stoelen in die ik in september niet kwijt konden in het kantoor hier en al die tijd gewoon in onze slaapkamer hebben gestaan. Maar omdat ik ruimte wil, mogen ze van mij héél graag weg. Om 15:00 uur gaan we weer op pad. Bridget gaat gezellig mee. Om 16:00 uur worden we verwacht in Oude Tonge om een tafel op te halen.


We rijden nog steeds in Zuid-Holland, maar wat een ruimte heb je hier. We worden door de TomTom geleid naar een smal geasfalteerd pad, het straatbordje is een betonnen steen die bijna is omgekieperd, maar nog net wel te zien. Ik denk als het gras in het voorjaar gaat groeien is de steen uit het zicht. We komen bij een losstaand gezellig huisje met een enorme loods erachter vol met meubels en de tafel staat hélemaal achterin. De eigenaar vist samen met Rem de tafel van achteren naar voren en zet hem ook nog samen met Rem in de bus. Rem Sjort de tafel vast en we gaan op weg naar Brielle... om een trolley op te halen. Binnen een minuut of 40 zijn we daar en deze keer in een woonwijk. In twee tellen staat 'ie in de bus en ligt 'ie aan de lijn. Hup weer naar Woerden en de boel uitladen... Hè, hè... daarna naar huis... ik knikkebol geregeld in de auto... mijn ogen wegen als dieplood... Daarna bij thuiskomst... overstappen in mijn auto, achter Rem aanrijden om de bus terug te brengen. Vervolgens weer terug en dan nog wat boodschapjes doen voor vandaag, morgen en maandag... Daarna met de benenwagen voor deze éne keer een patatje halen... ik heb geen fut meer om in de keuken te staan... De kinderen vinden het hélemaal niet erg... Bij thuiskomst... ik plof op de bank en ik verzet géén poot meer.... ik ga zo knorren.......