Vandaag geen groen maar rozerood... kersenrood...

Het plan is door Kirsten effe door de war gegooid. Na het avondeten, toen ik bezig was met de groene lap neer te leggen zoals ik hem wilde kwam de dame met een rozerood... mja... kersenrood poplinnetje. Een heel mooi lapje (wel lastig te verwerken trouwens, het stofje is zo dun en licht, dat het tijdens het naaien ondanks de dunste naalden toch de machinekamer inplopt) die ze in de kast heeft liggen. Het is een restje ergens van, maar ik weet niet meer waar van. De fotograaf komt donderdag op school of ik nog eventjes een blousje voor haar wilde maken... ploink ploink deed mijn hersenpan... Want dame heeft meestal een héél wensenlijstje waar het aan moet voldoen.

Ik zeg... nu nog? Morgen af?? Mja... zegt ze druk knikkend. Ik denk aan mijn drukke hoofd, bordevol met van alles wat er deze week nog geregeld en gedaan moet worden. Zeven gierende meiden die komen eten donderdag om te vieren dat een klasgenoot na máánden in het ziekenhuis te hebben gelegen weer beter is, want daarna gaan ze bowlen met de hele klas.

Daarna aansluitend als de dames weggaan komt een Bestuur langswapperen (in mijn huis, aiaiaiai... poetsjuf waar zijt gij!!). Spullen verzamelen voor het weekend dat ik weg ben en ik moet voor vrijdag een aantal orders afhandelen c.q. klaarzetten (als het betaald is kan het weg, hè). Alle sportenues moeten gewassen en klaarliggen compleet, want als Rem moet zoeken dan blijft 'ie zoeken... Ik overzie het allemaal even niet en schud van nee... en ik vertel dat ik dat niet zo zie zitten één twee drie...


Je ziet hierboven dat er iets geknipt is... dus het wel goedgekomen... maar dat komt omdat, toen ik even op zolder was een was d'r in en d'r uit te doen haar zitten op de grond zag zitten. Midden in een roodroze lapje en dat ze zat te spelden om een blousje heen. Het lapje lag opengeklapt...

Grote ogen keken gelijk blij op. Ik vroeg haar wel het stofje even héél goed te strijken, want het had volgens mij gepropt in de kast gelegen en dat speld en knipt niet zo lekker...

Het lapje was al een keer gebruikt en had een wonderlijke hap eruit... Ik heb de lap net als gisteren gelegd, zodat ik twee keer een stofvouw aan de zijkant heb... het ging er perect uit, ook de lange bies die schuin van draad geknipt moest worden...


Dus... dit blousje ga ik maken voor de dame. Blousje 124 uit de Burda 6/2011. De kleinste maat is maat 36, wel minstens twee maten te groot, maar ik heb wat centimeters midden voor en midden achter omgevouwen en de onderkant van de mouw, Kirsten houdt niet van wijd en plofferige mouwen, heb ik een stukje slanker geknipt.

Ik moet alleen nog zien als ze vanmiddag thuis komt hoe lang de halsbies moet worden, want ze is niet zo breed qua schouders als volwassen dames maat 36... dus... ik ben op zich niet lang bezig met het blousje, maar moet mijn hersenpan er wel bijhouden.