.jpg)
Vlak voordat ik gisteren begon met koken voor Ramon, hij eet vroeg, want hij moest om vijf beginnen met werken,. Al is dat maar voor twee uurtjes, een puber met groeispurten kan niet werken op een lege maag... En die van hem is constant leeg! Het lijkt wel een vuilnisvat, maar daar ben ik wel blij om, want hij bleef zó lang klein en tenger, dat we dachten dat hij niet zo lang zou worden. Rem's familie is vrij klein, Rem is met z'n 1,72 lang (!!!) Mijn vader daarentegen is in de familie met z'n 1,86 klein (het is maar wat je gewend bent). Maar goed Ramon komt inmiddels boven mij uit, hij draagt nu spijkerbroeken 170/176 dus wij en hij zijn content.
Maar was ik ook alweer... O, ja... vlak voor de eerste kookronde had ik het patroon getekend, uitgeknipt en op de stof gelegd. Het paste precies... ik had ook geen centimeter minder moeten hebben. Ik heb namelijk het boven voor- en achterpand dubbel geknipt, want ik voer een bovenstukje liever dan dat ik van die korte belegdelen heb.
Na kookronde één ben ik de stof gaan knippen.... en daarna wéér achter de pannen, maar eventjes nu hoor. Ik heb zo'n zin om te beginnen aan de Daisy dat ik aan Kirsten vraag of ik haar naaimachine mag gebruiken... Tuurlijk mam... en even later komt ze met de machine naar beneden, service toch!
Na het eten ben ik even naar kantoor gereden om de boel te locken... toen bedacht ik, dat ik eerst even de plooitjes e.d. moest doorslaan. Dus hup... 20 minuutjes doorslaan... daarna lekker achter de locker.... wat gaat het toch lekker hè. Geen enkele obstakel....
Ik ben niet meer achter de naaimachine gaan zitten, want bij thuiskomst was het kaarsjes aandoen... warme chocolademelk maken... lekker kwekken met Bridget en toen Kirsten uit hockeytraining was ook met haar kwebbelen. Bridget ging even later naar bed (half uur later dan normaal OOoooooo) en was ik het eigenlijk wel een beetje zat... dus plof op de bank.
De Daisy wordt nu mijn pauzeproject! De sjaal van Kirsten ligt even stil omdat de dame moet "passen" of de sjaal lang genoeg is... daar kan ik dus niet mee verder. Het ruitjesrokje moet ik nu zelf passen, maar dan moet Rem wel thuis zijn (was hij gisteravond niet) zodat hij even mee kan kijken (is altijd wel fijn). Maar dat geval moet wel binnenkort klaar zijn, want anders zit 'ie alsnog in een jeweetweltasje. Ik heb hem express in een luie stoel gezet zodat ik hem zie...
Dus tijdens de lunchpauze ga ik lekker spelden en naadjes stikken, yes, yes, yes! Ik ben benieuwd hoe ver ik kom vandaag... want bij thuiskomst ga ik natuurlijk als het kan, gewoon lekker verder...
0 comments:
Post a Comment