Muizen!

Volgens mij hebben we muizen in huis.... Ik ben namelijk continue van alles kwijt... nog net mijn schoenen en broeken niet. Maar voor de rest álles ben ik kwijt. Ik begin 's ochtends als ik uit bed strompel. Ja, ik moet een nieuwe bank en daardoor strompel ik mijn bed uit!! In de loop van de dag gaat de boel door het bewegen en doen weer recht, maar 's avonds ga ik op de bank zitten, op zich heb ik nergens last van... maar dan OEi OEi OEi als ik opsta.... spijt dat ik toch weer op die bank ben gaan zitten, maar goed we hadden het over opstaan, hahaha.

Eerst bezoekje aan het kleinste kamertje! Vervolgens tandenpoetsen en lenzen in, want anders zie ik geen pestpukkel. Dan ga ik op zoek naar wat ik aantrek, dat heb ik over het algemeen vlak voordat ik opsta al bedacht, maar.... al een aantal maanden grijp ik er steeds naast... en blijkt bij het betreden van de woonkamer dat Kirsten mijn shirtje, blousje, vestje aan heeft... en niet alleen dát. Mijn hemdjes worden gebietst... oorbellen, horloge (wordt gedragen als losse armband, want mijn pols is toch ècht iets dikker). Mijn ring wordt ook geregeld gebietst, dusdanig dat ik hem maar aan haar "gegeven" heb... ik krijg toch geen kans. Wel handig zo'n moeder met dunne vingers... kan je als dochter snel haar sieraden om. Ik heb volgens de juwelier een kindermaat... hm... links 15,5 en rechts 15,75 in de zomer blijft 16 wel bungelen, hahaha.

Dan mijn sjaals.... ook geregeld kwijt, zonnebril... grrrr ook weer gebietst... mijn witte Italiaanse tas... ook pleitte voor een bezoekje met vriendinnen aan een terrasje. Wat dacht je van mijn mascara, oogpotloden, haarborstel, kammen en oogschaduw en blanke nagellak. Ze heeft zelf twintig flesjes nagellak in de wildste kleuren, maar blank heeft ze niet!.... Het effect van de jeugdserie van vroeger met die Emil.... is dan ook geregeld uit mijn inloopkast c.q. badkamer te horen... dan roep ik Kiiiiiiiiiiiirsten!!!! Kiiiiiiiiiiiirsten.

Maar ach... ik moet het maar zien als een compliment toch...