Nog een keertje...

Bridget ging vandaag gezellig mee naar de "Nog een keertje" opening. Het was vandaag wat frisser,  ik bedoel vanochtend was het IJSkoud, vergeleken bij vorige week zondag. De schuifdeuren bleven vandaag op standje dicht en dat als je er voor staat hij Sesam-open-u ineens openschuift. Door de weeks staan de schuifdeuren niet in de Sesam-open-u stand, maar is er een mooie ding-dong bel op de ruit geplakt door Rem, vandaag nog een keertje, want met de tape (die ik had gekregen) bleef de bel niet hangen en lag hij twee ochtenden bij aankomst op de grond te dweilen. Dus Rem is vandaag nog even naar de Praxis gerend (bére-druk, alle mannen staan dit weekend in de tuin of op de steigers, hahahaha) en kwam met supertape.

Ondertussen was Bridget bezig alle koekjes mooi uit te stallen, want ja... dat moet toch in bloemvorm liggen hè! Ramon en Kirsten waren niet mee. Ramon moest vanmiddag een paar uurtjes werken en Kirsten moest haar kamer opruimen, want ze had een uitje met een aantal klasgenootjes bij een ander klasgenootje een filmpje kijken. Dus dat was een goed chantagemiddel om te zorgen dat haar "hok" een gezellige meisjeskamer werd (je moet toch wat verzinnen om een 13-jarige het nut van opruimen in te laten zien, hahaha).

Bridget was op tijd opgestaan en zich snel aangekleed, spulletjes verzamelen om wat te doen te hebben en haar lapjesdeken in een tas gestopt, want die wilde ik mee nemen als voorbeeld (met een kaartje natuurlijk erbij dat 'ie niet te koop is!!) voor de lapjesmix van Tilda die ik deze week binnen heb gekregen.






















Je had Bridget moeten zien toen ze de chocoladehaasjes uit het zakje haalde... O... wat lief!! Èchte meisjes-, en jongetjeshaasjes.

Mag ik er ééntje? Ahum, ze heeft net haar ontbijt naar binnen geschoven... Nee dus, maar strakjes wel.

Even later is het strakjes, dat lijkt nu in een flits, maar er zit wel degelijk tijd tussen hoor, hahaha.

Mjammie!!

Bridget vroeg of ik een leuk klusje voor haar had... Tsja... ik rondkijken... ik had juist alles de vorige dag opgeruimd en gepoetst, dus... eh... Maar ineens vroeg de dame of ze touwtjes voor de labelkaartjes mocht knippen. Natuurlijk, dus de dame knippen en knippen en knippen.... en nog meer knippen. Ze heeft er om precies te zijn 171 geknipt... Ik heb wat te doen om te zorgen dat al die touwtjes gebruikt worden aan een kledingstuk... ik wordt aan het werk gezet hè. O ja... je ziet nu een snippie van haar nieuwe schoentjes, ze is er helemaal weg van. Ook al was het vandaag vriestenenkoud... blote tenen schoentjes moesten aan! Ze heeft er helemaal mee door de kamer heengezwierd.

Knip, knip, knip.... als een muisje zo stil was ze.


Ze heeft na al dat knippen ook al de uiteinden van de touwtjes geknoopt, en dat was ècht monnikenwerk...
Vandaag is er ook nog bezoek geweest van onder andere familie van Rem. Zijn neef, zijn vrouw, zoontje en dochtertje. Bridget heeft met het zoontje het hele kantoorgebouw laten zien. Ja... een privé-rondleiding, hahaha. Iedereen die hier binnenkomt kijkt overal rond. De Tildaspulletjes en stofjes, het glaswerk, de letterbak met knoopjes, de jurkjes in de kast en aan het kamerscherm. En ik loop gezellig rond, nog een beetje onwennig, maar als ik eenmaal kwebbel over wat er staat.... dan gaat het vanzelf.

Ik heb ook heerlijk zitten kwebbelen met Nathalie die gezellig met haar dochtertje even langskwam.... Ze woont hier wel drie kwartier vandaan, zo leuk dat ze dan toch gezellig langs komt. We hebben over van alles en nog wat gekwebbeld over het soms ijverige beginnen en vervolgens dat er stagnatie ontstaat (zo krijg ik al die je-weet-wel-tasjes).

Ook dat voor ons zelf naaien niet altijd makkelijk gaat, we waren het samen over eens, dat voor ons zelf een broek maken vaak uitmondt in een gevalletje achter in de kast proppen, hahaha. Haar dochtertje was weg van de appeltjesgroene jurkjes aan het kamerscherm, ze houdt heel erg van knalkleurtjes. Helaas waren ze voor haar te klein. Nathalie vertelde dat ze graag knalkleurtjes heeft en zij zelf juist van die mooie zachte tintjes houdt, maar in de kast vindt ze een jurkje dat haar dochtertje ook mooi vind. Passen wordt in het kantoor gedaan, die er momenteel niet ècht repré uitziet... maar ik vind het eigenlijk wel een mooi plekje als pashok, geen gefriemel in een klein hokje met gordijnen die half open staan. Dus dat gaan we ook gezellig maken en als er gewerkt is... geregeld een wervelwind door het kantoor en dan is het een super pashok!

Even later klop ik aan de deur "Of het lukt" ik moet nog wennen hoor, ik ben in mijn galerie een super-leek, maar ik vind het wel gezellig hoor kwebbelen over alles wat er in de winkel staat. Volgens Nathalie praat ik zoals ik schrijf... dus ik ben te herkennen hoor, hahaha. Ik stap binnen en Nathalie is bezig met de strikjes en ik help de andere kant. Het jurkje (de Gracia) staat haar snoezig... een pracht van een paasjurkje, maar je kan er ook lekker in spelen, want het is van een mooie katoen die een stootje kan hebben.

En ineens is het vijf uur... tjé wat is de tijd gevlogen, zéker de middag. We gaan alles opruimen en ik zie dat er nog een order binnen is gekomen. Die maak ik gelijk klaar, zodat het pakket na het Pasen gelijk aankomt. Bridget helpt ijverig de lapjesdeken op te vouwen en in de tas te stoppen, want daar wil ze vannacht weer lekker onder slapen.  Om half zes draai ik alle deuren op slot... het was vandaag weer een prachtige dag...

Iedereen ontzettend bedankt voor het langskomen en het bewonderen van mijn stulpje, vaak ook nog met een verrassing.