Bridget en een vervelende ontmoeting met een hond...

Afgelopen woensdag werd ik in de loop van de middag gebeld door Nathalie (mijn vriendin de super taartenmaakster).  Bridget speelde bij haar met haar zoontje Daniël en dochtertje Emma. Het was heerlijk weer dus heel veel buiten lekker, rennen, ravotten, klimmen en klauteren. Ineens zag ze Bridget naar haar huis komen met haar jasje uit en haar linkerhandje had ze haar polsje beet... Nathalie dacht "O jee, die is uit het klimrek gevallen en heeft haar polsje gebroken...". Gelijk hup naar de deur en toen bleek dat ze gebeten was door een hond. Gelukkig had ze tijdens de beet haar jasje wel aan, maar blijkbaar wilde ze even zien wat de schade was en had ze haar jasje uitgedaan.

Nathalie zag de snijtanden van de hond en de bovenkaak in haar polsje staan... het was geschaafd en rood. De snijtanden hadden de meeste schade aangericht en daar begon het ook snel te verkleuren. Dat zullen wel blauwe plekken worden. Ze vroeg hoe dat nou zo gekomen was en het bleek dat ze in de poort aan het lopen waren en de tuindeur van het hoekhuis was open en daar kwam dus een hond uit die niet lief kwam aanlopen, maar zijn territorium aan het verdedigen was. Daniël stond gelijk stokstijf stil (hij heeft dat ooit geleerd van Nathalie, stokstijf staan en anders een tik op de neus van de hond, dat is zijn zwakste plek). Maar de meisjes rende weg, of waren al aan het rennen dat wisten ze niet meer. Ieder geval Bridget rende niet snel genoeg en de hond haalde haar in en beet haar in haar rechterpols... en niet een klein beetje...


Gezien de grote van de beet, was het geen klein hondje en Daniël omschreef de hoogte van de hond en het was een flink caliber Herdershond (het was wat ik tijdens het telefoontje begreep ook een soort Herder maar ik weet dat niet meer precies, tijdens een telefoontje, was ik aan het ijsberen en had ik grote koeienogen van schrik). Hij vertelde ook dat er een meneer was die zei dat de hond "Wat speels" was... Daar was Nathalie het niet mee eens en die ging met Bridget gelijk naar het desbetreffende huis. Bridget wilde eerst niet, was nogal bang en geschrokken, maar nee. Nathalie zei dat ze toch ècht eventjes mee moest, is het niet om verhaal te halen, dan wel om te zorgen dat ze dat huis niet gaat mijden.

Er werd open gedaan door een mevrouw en die was toch best geschrokken. De hond was blijkbaar nogal waaks en nu er een Keukenmeneer rondliep die bezig was in de keuken en steeds in en uit liep, was de hond blijkbaar ontsnapt door de tuindeur, die die meneer open had laten staan. Nathalie liet goed merken dat je zo'n grote waakse hond in zo'n kinderrijke buurt goed in de gaten moet houden en bij het bezoek van anderen die in en uit lopen moet zo'n hond gewoon in de gang, of aan de riem gehouden worden.


Nathalie zei ook, dat Bridget veel geluk heeft gehad dat ze toevallig een spijkerjasje aan had, die haar pols bedekte, want anders had het héél fout kunnen aflopen, want dit was géén speels gedrag van een hond!! Ook vertelde ze dat wij, de ouders van Bridget, naar de politie kunnen stappen om de hond aan te geven en als hij niet door te test komt, is het bye bye hond. De mevrouw was flink geschrokken vertelde Nathalie en leek het heel serieus te nemen. Ze verwachtte dat de deur en hond goed in de smiezen gehouden zal worden.

Bridget zat ondertussen bij Nathalie op de bank een filmpje te kijken met een ijsje om haar gedachte aan haar pijnlijke pols èn een bijtende hond af te leiden. Ik zelf moest ook even bijkomen. Toen Rem thuiskwam en ik het hem vertelde wilde ik wel graag dat hij ook nog even langs zou gaan bij die mevrouw. Gewoon ter bevestiging dat ze het ècht goed in de gaten moet houden, want er zijn hier zóveel kleine kinderen. Voor het zelfde geld had 'ie in Bridget's gezicht gebeten... zo groot is ze nog niet voor zo'n grote hond.


Dat ik zelf niet ben gegaan is gewoon zelfbehoud voor mezelf en die mevrouw, want mijn emoties gaan met mij op de loop. Rem is daar veel rustiger in en kan duidelijk communiceren zonder emotioneel te worden. Bridget moest dus nog een keertje mee, dit keer om het huis aan te wijzen, want Rem wil niet bij de verkeerde aanbellen. Dit keer ging ze makkelijk mee, dus ik denk dat de schrik een beetje gezakt is. Bij terugkomst vertelde Rem dat de mevrouw inderdaad héél erg geschrokken was en het ook héél erg voor Bridget vond.

Gisteravond werd er gebeld aan de deur... en daar stond de mevrouw met een bos bloemen in haar handen voor ons voor de schrik en voor Bridget een cadeaubon van € 10,00 van de Bart Smit. Ze benadrukte dat ze het verschrikkelijk vond voor Bridget en dat ze de hond ècht heel goed in de gaten houdt... en dat de hond ook uit zijn doen is door het gebeuren. Het is blijkbaar een combinatie van een vreemde Keukenmeneer in huis, deuren open, in en uit lopen en dan misschien kinderstemmetjes van de drie kinderen die net op het verkeerde moment langs liepen...

Bridget heeft nog 3 grote stippen van de snijtanden in haar pols staan. De pols kan nu aangeraakt worden, dat was woensdag en gisterenochtend wel anders.