Nummer 4 van de uitdaging 7/14 van Sancho

Een tijdje terug zaten Sabine, van het blog Sabines Meisjeskleertjes en ik wat te mailen. Na wat gemail over en weer, over patronen e.d., zat er een P.S.-je onderaan de mail met een vraagje over een strandjurkje voor haar dochter Kyana (12). Een leuk strandjurkje met een bovenpasje met overslag, spaghettibandjes (gekruist achteraan) en onderaan een dubbele "vollant". Zo'n patroon zelf tekenen vond ze een beetje lastig, omdat Kyana vrouwelijker wordt en ze niet zoveel ervaring heeft daarin qua pasvorm. Of zoiets misschien iets is voor een volgend patroon en dat ze over het algemeen gewoon lastig patronen kan vinden voor de leeftijd van Kyana. Ze vroeg of ik dat ook had bij het zoeken van patronen voor Kirsten.


Ik antwoordde dat ik dat inderdaad ook wel had, want Kirsten is gewoon (nog) niet breed en vol genoeg voor de volwassen maten, maar vind de kleding uit de Knippie ook niet altijd wauwiewoepie... of ik krijg er een waslijst bij met aanwijzingen en aanpassingen.

Dus ik heb even op een envelopje (ik had effe geen net papiertje in de buurt) een tekeningetje getekend met een bovenstukje of dat de bedoeling was (op de kiek gezet en gemaild).... en ja... dat was precies wat Kyana bedoelde... Ondertussen Kirsten bij haar lurven geroepen om te vragen of zij het modelletje ook wel iets vond... want... dan teken ik gewoon een patroon en gaan we beiden een proefkonijn van het patroon maken. Ik vroeg Sabine om Kyana op te meten, zodat ik kon zien of de dames een beetje overeen kwamen qua lengte en breedte.


Ik heb dus een patroon getekend voor de maat 158/164, geschikt voor een kleine beginnende cup (65A of  65AA of zoiets), want ik heb géén verstand van beha's, hahaha. Na het tekenen op een ongeduldige Kirsten gehouden voor een check van het bovenstukje... de boel moet wel goed bedekt zijn natuurlijk en Kirsten draagt een klein behaatje, die mag natuurlijk niet zichtbaar zijn (duh... ook doperwtjes moeten worden bedekt!!). In het bovenstukje geen coupenaadje, want dan is het lastiger voor beginnende voorgevels... Die krijgen of een blubblub effect of het zit te strak... dus rimpeltjes gedaan... mja... hoeveel rimpeltjes...


Inschatten met een ongeduldige Kirsten is zéér lastig, maar terwijl ze gek en ongeduldig aan het doen was, wel "iets" kunnen inschatten, nog bijgeschaafd en voor de rest zal het met het naaien van een proefkonijn duidelijk worden óf het klopt.


Het stofje wat was uitgezocht is bij nader inzien toch veranderd. De onderlaag stond vast dat was een witte tricot, daaroverheen zou een tule met fantasiekatoen her en der uitgesneden komen, maar toen ik het op de tricot legde, sloeg de twijfel toe... hm... is het niet te frummelig. Ik zoef naar boven, snoekduik in mijn lapjeskast,... een kanten lapje gevonden en gepakt en laten zien... Kirsten keek naar beiden lapjes en wist het eigenlijk hélemaal niet meer. Rem erbij geroepen, iemand moet toch de doorslag geven, toch? Hij koos direct de laatste, het kanten lapje (gekregen van moeders, héél lang geleden).


Het lapje is mégasmal, daarom is het waarschijnlijk nooit gebruikt, want als het 1.00 meter breed is dan is het al veel. Maar goed. patroondelen erop gelegd, gespeld, geknipt en achter de naaimachine en locker gesprongen. Bij het verwerken van de tricot kreeg ik de kriebels. Wát een flubberspul is dit. Inmiddels weet ik meer over tricot dan toen ik deze lap kocht (heb helaas nog méters liggen). Dit spul zou ik dus nooit meer kopen. Het rekt méga uit. Dus of dit proefkonijn klopt kan eigenlijk niet ècht gezegd worden, dan moet ik hem een keer van een andere kwaliteit stofje maken.


Bij de passessie 's avonds bleek het bovenstukje aan de zijkant richting bovenarm/oksel te breed. Er was gewoon te veel stof, het zat goed glad hoor, maar ik denk niet dat het lekker zit, hoewel ik Kirsten daar niet over gehoord heb... aantekening: bovenstukje slanker tekenen richting zijnaad. Ook bleek dat het rimpelelastiek ook naar het onderachterpandje moest worden doorgevoerd... aantekening: twee achterpandjes samenvoegen tot één. De lengte van de rokbaan moest ook korter, maar daar wordt als het ooit een ècht patroon wordt een keuzemenu van gemaakt. Keurige lengte op de knie en stoere meiden lengte 8cm korter maken voor een mooie lengte boven de knie.


Vervolgens gooide ik de boel weer los, tekende een nieuwe armsgatboog met een versmalling van het bovenstukje vanaf waar de striklint zit... alles weer gestikt. Vervolgens wilde ik in het tweede achterpandje rimpelelastiek stikken en toen ging het licht uit van mijn, eh... machine van Kirsten... niet letterlijk want met gewoon garen stikte hij prima... maar zodra er rimpelelastiek in het spoeltje werd gedaan begreep 'ie het niet en ging de bovendraad tig keer over een uitstekend dingetje bij het spoeltje... Elastiek werd niet opgevreten, hélemaal niet, maar ik kwam niet verder. Na twee uur bezig te zijn geweest, schoonmaken, controleren, opnieuw inrijgen, opnieuw spoelen etc... ben ik mijn bed ingedoken... morgen weer een dag!


De volgende dag heb ik de machine van Kirsten niet aangekeken en heb gewoon mijn eigen machine uit Woerden gehaald. Hup rimpelelastiek erin gedaan, gestikt en hup de boel weer opnieuw in elkaar stikken, zodat alles weer op z'n plek zat. Weer even doorgepast... bovenstukje werd door Kirsten met een strálende snoet bekeken... De lengte die gisteravond door de dame héél wat hoger werd gehouden, bleef nu steken op 8cm korter... (scheelde volgens mij een 8cm, hahaha).

Even de afwerking doorgesproken... Van origine was de bedoeling dat de tricot een tikje langer zou zijn en met een rolzoompje zou worden afgewerkt dat leuk wiebelt. De dame keek in de ruit van de deur (provisorische spiegel)... keek, trok de rok iets op en zei dat ze het kant net zo lang wilde hebben als het tricot. Oké mevrouw... U wenst!! Het kant moest gewoon met een zoompje... Oké mevrouw.... hahaha.


Ik ging weer verder om de boel af te meten, kon ik toch de centimeter niet vinden... WHOEHA! Die had ik net nog!!, toch?? Een mens gaat op een gegeven moment twijfelen... Lopen, zoeken, alles optillen, onder stoelen en banken kijken (alsof ik daar vandaag op heb gezeten, pfff). Naaicase leeggekiept, nèrgens. Rem vroeg inmiddels waar die orkaan voor diende, want ik ben af en toe best wel druk, maar vooral als ik iets zoek! Uiteindelijk stelde Rem maar voor dat hij bij de Hoogvliet (twee stappen bij ons huis vandaan) even een centimeter te halen... Hij kwam terug met twee exemplaren!! Ik geloof dat ik nu minstens, mja minstens 10 centimeters in huis heb... maar waar dat exemplaar is gebleven waar ik gisteravond zéker weten mee bezig was is mij een raadsel... en dat is het nog steeds hahaha!


Uiteindelijk mèt centimeter het rokje op de goede lengte afgemeten, de tricot afgewerkt en toen het kant... mja... dat werd bij het spelden om te kijken of het netjes de bocht kon nemen niet makkelijk en nog belangrijker niet mooi. Dus hup naar boven even vergaderen met de dame..., maar eerste een kantje opgezocht, want ik kan wel iets bedenken, maar dan moet het ook kunnen. Pff gelukkig, een héél simpel wit smal katoenen boogkantje gevonden, zou amper opvallen vermoede ik. Ik liet het aan Kirsten zien en legde uit dat gewoon een zoompje gewoon niet mooi zou worden. Ze vond het prima... Dus hup het kantje met een klein zigzagje vastgezet, aan de achterkant het te veel aan kanten stof weggeknipt en Tada... strandjurkje is af...

Óp naar nummer 5...