.jpg)
Zo daar ben ik weer.... Voor het eerst sinds eeuwen, zijn we met z'n tweetjes twee daagjes weg geweest. Eén nachtje overnachten we in het Parkhotel in Valkenburg, een heerlijk hotel... verwend met een mooie kamer, niet groot of zo, maar alles is aanwezig een beetje sjieke look qua behang en bed... mooie badkamer, plafonds een meter of 3 hoog... jip, helemaal mooi.
Rem heeft voor het eerst sinds 10 jaar een weekje vrij, en dan niet vrij omdat we op zomervakantie gaan, en ook niet vrij omdat eind december alle ambtenaren vrij zijn en hij verplicht ook vrij moet nemen. Nee... hij heeft uit zichzelf vrij gepland en ook genomen. Zijn collega's rolde van verbazing van hun stoel en niemand protesteerde, want "Hij" heeft vrij... dat heeft 'ie eigenlijk nooit dus "Ècht?"... "Ja, ècht vrij!". Ik rolde niet van mijn stoel, ik wacht dan altijd eerst efkes af, er gaan wel meer dingen niet door die wel zijn afgesproken... en dat is dan gewoon 's middags een beetje vroeger thuis zijn of zoiets simpels, laat staan een héle week.
Maar het is ècht... hij is thuis dus is het ècht. Ik heb prompt maandag ook vrij genomen, ook om voorbereidingsdingetjes te doen en ook om dingen in huis af te ronden, zodat oma niet met een lege ijskast hier in huis zit. Ook de koffer is gehaald, exemplaar beschaafd en niet de héle grote, waar we voor 5 personen kleding in stouwen, maar een formaat kleiner toen we nog met z'n drietjes waren. Alleen gaan er nu ook laarzen in en de laptop is er ook ingeploft. Als je een eigen bedrijf hebt kan dat soms niet anders, maar ik heb niet langer dan 5 minuten er achter gezeten. Goed hè!
We gaat naar het zonnige zuiden en vallen om kwart voor twaalf het hotel binnen. Da's te vroeg, je kan pas om twee uur inchecken. Maar we lopen naar de receptie en checken toch alvast in, kopen kaartjes voor de grotten en de koffer zette we even in depot. Zijn we die vast kwijt. We gaan wandelend naar het centrum, 300 meter verderop, en lopen even later langs een kabelbaan... da's toch zó mijn hobby.... dus NIET. Maar mijn Rem vind het helemaal gewèldig en wil dólgraag erin. Ik vind hoogtes 3 keer niks, dus ik bekijk het gevaarte met argwanen, maar bedenk dat het qua steilte nog wel meevalt en ik ga overstag..... grrrr.
We zitten er nog geen 10 tellen in en ja hoor een gat in de berg van 25 meter... OOOOOOoooooh ik haat dit. Dat gevoel dat je naar beneden getrokken wordt, dit is zo'n gat waar een ingang van een mergelgrot is en even later nog een gat... OOOOOOoooooh..... ik haak mijn ogen vast aan een boom in de verte... en m'n hubby probeert met kwebbelen de boel te ontspannen. Ontspannen lukt niet, maar de tijd gaat stukken sneller, anders gaat de tijd in slow-motion. Even later zien we een rodelbaantje en ineens zie ik een hek... is daar een pad langs?? Ik haak geestelijk gelijk vast aan het idee dat ik misschien niet met dit ding naar beneden hoef, want naar beneden gaan is nóg véél erger, want dan kijk je in een héél groot gat over dat 25 meter diepe gat.... Hhhhhhu zucht...
Rem zegt nog "Ik zal maar niet filmen hè... ik zeg "NEE, tenzij je wil dat ik je beeld verzuur...". Op het eind als ik zéker weet dat er alleen maar gras is dat niet verder dan 5 meter onder me wegzoeft, mag hij een paar tellen filmen (hij wil zó dólgraag mijn snuit filmen..... tssss!).
Even later komen we bijna aan, zegt 'ie man van de kabelbaan terwijl we nog in de lucht naar de netten toe vliegen dat de veiligheidsstang omhoog kan. Ècht NIET.... zolang ik geen grond onder dat bakkie zie... gaat die veiligheidsstang nèrgens heen. Twee tellen later was het er wel... en dan doe ik graag de stang omhoog om uit dat bakkie te springen, gráág zelfs. We lopen naar boven naar het restaurantje waar we warme chocolademelk gaan drinken en weer wordt mijn oog getrokken door het hek... volgens mij... is dáár mijn ontsnappingsroute... het maakt me rustig... Of het er wel is of niet, ik kan relaxt mijn chocolademelk drinken, hahaha.
Na het drinken en wat kwebbelen wandelen we naar buiten en gaan wandelend naar beneden, en hebben een prachtig uitzicht, we zien ook een ruïne in de verte... Da's toch veel leuker dan spastisch in een kabelbakkie zitten!
We wandelen naar het centrum, kijken overal. Rem kent de weg, zijn familie woont in deze contreien, Valkenburg, Schin op Geul en da's wel handig. Een leuk winkeltje ingelopen om een cadeautje te kopen voor oma die oppast. We drinken wat, lunchen wat. Kijken verbaasd om ons heen, of eigenlijk ik, want Rem kent dit alles al, werkelijk alles is in kerstsfeer versierd... Het is niet te zien dat aanstaande maandag Sinterklaasfeest is. We bezoeken twee grotten waar ook nog kerstmarkt is. Zandsculpturen hebben we ook nog bekeken en aan het eind van de middag slenteren we naar het hotel waar we de koffer opvissen en die in de kamer uitpakken. Dat doe ik gelijk, wat een keurig kastje hebben we. Ook de toiletrommel wordt gelijk opgeruimd... Nàh, ik leer het wel. Daarna plof ik op bed terwijl Rem een bakkie leut zet... en ik val in slaap.... snurk snurk snurk... Ik heb een anderhalf uur geslapen als ik zachtjes wakker wordt gemaakt. Het is buiten stikdonker... en het is al na zessen... optuttijd om uit eten te gaan...
Ik heb mijn haar gisteravond gewassen en dan is het 's ochtends nog niet helemaal droog, maar ik kan er ook niet veel mee, tenzij ik tijd heb, en dat had ik vanochtend niet. Dus haartjes in een klem geflanst met een lus en daardoor heb ik nu slagen in mijn lange haar. Kijk dat is vooruitkijken hè! Ik verwissel mijn skinny jeans voor een nieuw overslagjurkje dat ik dit weekend gemaakt heb. Lekker gevoerd, longsleeve eronder, zwarte laarzen met hakken eronder, dikke panty en ik heb het niet koud. Ik had overdag een knalrood kort swaggerjasje aan, maar heb nu een camel knielange blazerjas aan. Roodfluwelen sjaal met rode kraaltjes en m'n rode leren handschoentjes... ja.... ik ben klaar om uit eten te gaan.
We stappen naar buiten, het is fris, maar daar heb ik geen last van. We lopen langs de vele restaurantjes, maar het gros is leeg, en als het vol is, dan is het vol met alleen maar 65+. Nu kan dat best gezellie zijn, maar ik wilde dat er wel wat leven was, muziekje of zo... en het was daar doodstil... brrr. Nee géén zin in. We lopen weer richting de grotten en zien dan een klein tentje, gezellig verlicht met kerstverlichting (het hele stadje is bedolven onder de kerstsfeer), gezellig muziekje op de achtergrond en de bezoekers variëren in leeftijd, helemaal goed.
We zitten gezellig in het midden van het retaurantje en krijgen snel wat te drinken en stokbroodjes met kruidenboter. We bestellen geen voorafje, want dan past het toetje er niet meer in, hahaha. Ik ben dól op toetjes, dus... ik reserveer een plekske. We hebben vandaag al zoveel gesnoept. Rem neemt Werrum sjink (warme beenham) streekgerecht en ik neem tournedospuntjes met huisfrietjes. Het smaakt héérlijk...
Daarna nemen we Dame Blanche op hakken, de hakken heb ik niet gezien, maar het smaakte héérlijk en daarna kon ik geen pap meer zeggen... pffff... buik is mudvol!
We lopen half tien richting hotel en kijken naar alle gezellige verlichting overal. Als we aankomen lopen we direct de krakende trap op en zien links in de gang waar de ontbijtzaal is... pfff... Ik heb net gegeten hebben we het wéér over eten. In de kamer zwiep ik alle onderdelen richting koffer of kast... tsss ik wordt nog netjes...
Ik plof even later in bed... lekker naast Rem... ik kijk nog eventjes televisie... en dan knorren maar.... aaaaaaah, zóóóóó hééééérlijk..... hmm morgen gaan we naar Maastricht... mooie... gaap... winkeltjes... geeuw... bezoeken.... knor knor knor...
P.S. foto's van m'n jurk komen er aan hoor, maar ik kan het snoertje van dit platte fototoestelletje niet vinden....
0 comments:
Post a Comment