.jpg)
De foto's zijn vandaag niet zo best, want waar we hier stonden, open vlakte waaiden we behoorlijk weg... Bridget en ik zijn vandaag (of eigenlijk gisteren) op zoek naar héle grote takken voor de kerst. Die willen we voor het grote raam in de woonkamer ophangen, nadat ze natuurlijk schoon gemaakt zijn, want er zit veel aardeprut aan... Daar gaan we grote glazen druppelvormige lampjes aan hangen. Die heb ik jaren geleden gekocht en die hing ik dan in de keuken, maar vanuit de woonkamer zie je er niets van, dus... wil ik er wat mee doen... vandaar de zoektocht naar grote takken. We doen gewoon nog een meisjesmiddag deze week, hahaha. Bridget is er helemaal blij mee en duikt elke keer de struiken in als ze vermoed dat er een losse tak ligt.
Ik vind haar net een herderinnetje zo met die poncho, bontmuts op, gebreide warme handschoentjes en twee takken in haar handen...
Koud heeft ze het niet, hahaha. Ze wil graag dat ik een kiek neem bij het water... "Alleen jammer dat er nu geen eendjes zijn mama" roept ze. Ja, die zitten denk ik lekker verstopt bij een watertje met veel overhangend riet, want als ze nu midden op het water zitten, gaan ze waterskiën door de wind.
Deze warme bontmuts heeft ze gekregen van papa Sint, die was op stap geweest om cadeautjes voor iedereen in de schoen te zoeken, deze keer geen snoepjes had 'ie bedacht. Geen dure cadeau's maar iets leuks of iets geks. Hij is naar de Xenos gegaan en heeft daar deze witte giga bontmuts met sjaal voor Bridget gekocht en een stoere witte van ribfluweel met fleece met van die oorflappen die ook omhoog kunnen worden vastgemaakt voor Kirsten en voor Ramon kleine boksjes voor de laptop. Allemaal leuke prijsjes.
We zijn heel blij dat we sinds een aantal maanden de Xenos hier in het winkelcentrum hebben. Je kan er namelijk altijd wel iets leuks voor iemand vinden. Gisteren hebben we, nadat we met veel plezier een stukje cake hebben gegeten als toetje, voor een vriendinnetje van Bridget een verjaarscadeautje gekocht. Dat was een knuffel die je in de oven op kon warmen voor € 5,00 en een mooie doos met streepjes en ruitjes om het in te verpakken voor € 2,00 en het is een fantastisch cadeautje... vinden wij tenminste.
Bridget is hier net een mini-kerstvrouwtje, hahaha, alleen de arreslee mist ze nog.
Ook ik werd op de kiek gezet, maar dat was nog best wel lastig. Bridget zat op haar hurken en ging door de wind een beetje wiebelen. Als je dan toch al een groot toestel in de handjes hebt, gaat dat niet helemaal goed...
Ze vroeg op een gegeven moment of het toestel wel helemaal in orde was... ik terug gelopen...
Even een kiek gemaakt... hm... gewoon scherp beeld... maar ik sta natuurlijk hè, ik zit niet op m'n hurken... Bridget ging het nog eens proberen...
Ik krijg ook nog aanwijzingen "Mama, stil staan..."
"Mama, naar rechts kijken..."
"... even omdraaien". Ik hoorde haar amper door de wind, dus ik draaide me om met "Hè, wat zeg je?".... klik
Nog een keer "Wat zei je..." zegt ze "Helemaal goed!"
Als we uiteindelijk naar huis lopen, begint het al te schemeren... we hebben zware armen van de takken. Vooral Bridget want die had er twee...
Ik vraag aan haar welke ze het mooiste vind, want de takken zijn alle drie heel verschillend.
Haar favoriet is de kortste, wat dikkere tak met een mooie kromming erin...
Hij moet wel schoongemaakt worden, mama... was het bij inspectie...
Na de wandeling en zoektocht werd het tijd om de bitterkoekjescake te gaan bakken. Eerst handen wassen en dan alle bullen verzamelen... Bridget weet precies wat ze nodig heeft en pakt van alles her en der uit de kastjes. Pakt de boter en gaat gelijk de benodigde boter afwegen... klontje voor klontje... naar de 200 gram.
Ik zwiep even haar haren omhoog met twee vlinderklemmetjes. Want koken of bakken doene niet met haren los... Daarna eieren krakken... zo noemen ze dat hier.... het zegt ook wel krak ja, hahaha. Het gaat bij alle vier de eieren meteen goed, geen kleine stukjes schaal in het schaaltje, helemaal perfect. Plof bij de cakemix en boter (de volgorde van mixen lappen we aan onze laars) en mixeren maar. Ik hou de bak bij een oor vast, want hij wil altijd gaan tollen, en Bridget heeft twee handjes nodig om de mixer stevig vast te houden.
Mjammie... het beslag smaakt lekker, ook Kirsten komt een lepeltje bietsen. Zelfs het drinken gaat inclusief mixerstaafje... daarna lag Bridget een paar minuten in een deuk, want er zat smurrie onder haar neus...
Daarna het beslag in de ingevette ovenschaal, zoef in de oven en uiteindelijk als toetje na het avondeten lekker van gesnoept. Dit stuk gaat in de folie voor morgen...
Het was uiteindelijk wel op het nippertje dat we de cake uit de oven haalde, want ik had de kookwekker de dag ervoor dol gedraaid, blijkbaar kan dat. Ik draaide te ver en nu draait 'ie alle kanten op, maar telt 'ie geen minuten meer.... Gelukkig hebben de pubers mobieltjes waar allerlei handige functies op zitten, zoals een kookwekker... alleen waarschuwde Kirsten Bridget wel, maar die zat zó in een tekenfilmpje te kijken, dat die het niet hoorde... Oeps!
0 comments:
Post a Comment