Ezeltje klaar?

Zoals je ziet zit ze even op de leuning van de stoel, want ze is met haar machientje bij mijn naaitafeltje bij het voorraam erbij gekropen. Aan de andere kant (waar mijn naaimachine staat) staat een eetkamerstoel, maar ik had even geen zin in een stoelendans. Lees: fauteuil over het kleed heen zeulen en dan de eetstoel pakken en vanavond de boel weer terug... en dan morgen, dan wil ze namelijk weer verder, nog een keer mijn spierballen op te blazen. Dus we doen het maar even zo. Op de zitting staat haar naaicase die ze met haar verjaardag heeft gekregen. Daarin zat het doosje met alle onderdelen van het ezeltje... wel handig niks kan zoek raken.


Ze moet even weer wennen aan haar machine, want het is best wel een tijdje terug. Ik laat haar lekker neuzen, ik hoor vanzelf wel of ze wat wil weten c.q. iets nodig heeft.


Ik zit ondertussen kiekjes te bakken en de dame zit te zwiep-zwap-zwaaien als ze merkt dat ik kiekjes neem. Nah... dan neem ik die toch ook op de kiek, hahaha.


Maar dan ineens een serieus snoetje... even onder tafel kijken waar het pedaal ook al weer is. Ze kan er tegenwoordig zo makkelijk bij hè. Het is amper voor te stellen, dat ze een jaar of twee geleden het pedaal nog op een kleuterstoeltje had liggen.


De oren worden aan het hoofd vastgespeld... de pootjes zitten al vastgespeld... Daarna gaat ze alle uitstékende onderdelen smal langs de rand vaststikken, zodat daarna de andere kant van het lijf erop gespeld en gestikt kan worden. Helaas vind haar machine nepbont niet zo lekker... althans daar lijkt het op... Ik zie Bridget mopperen en rommelen.... beetje inwendig foeteren... wenkbrauwen zijn helemaal gefronst en oogjes staan donker... maar ze blijft proberen... Totdat ik zeg dat als ze er niet uit komt ze het gewoon moet vragen, want ik zit slechts aan de overkant en bijt niet, hahaha. Dan kijkt ze verbaasd op en zegt... Ja, dat weet ik, maar dat vergat ik effe... Ik schiet in de lach, want ze weet het en vergeet het, hahaha, maar ik mag nu even kijken...



Het blijkt dat haar bovendraad de boosdoener is en gewoon niet meer door het haakjeloopt... Hij is hem gepeerd zogezegd. Ik zeg, dat als er iets niet lekker loopt, ze gewoon altijd even haar spoeltje moet checken en haar bovendraad, er kan altijd iets losschieten of niet goed lopen, zeker als je rare materialen gebruikt zoals nepbont, want die was al twee keer naar binnen geschoten....

Dit boek is trouwens een ontzettend leuk boek! Heb je gekke kleine stukjes stof over, je kan er geheid een leuk knuffeltje uitfietsen.


Ze gaat weer verder. Nu om het lijf dicht te maken op een klein openingetje na. Even later laat ze het aan me zien of ik het goed geworden vind...

Helaas ik keur de neus niet helemaal goed. Ik had al gemerkt dat ze het gaspedaal goed kan vinden, ze wil denk ik net zo hard gassen als ik of zoiets (ik hield me al in toen ik iets daarvan merkte), maar dat gaat bij een bocht van een neus, met een dunnig stofje niet helemaal best. Ze heeft zo te zien rukken moeten geven... en dat geeft schoksgewijs een zwiep in het stiksel en dat is niet mooi... Ze kijkt me sip aan... "Moet ik dat nu ècht uithalen?'... 'Ja! Ècht!' zeg ik... "Oooooh... da's jammer..."... maar ze pakt toch het tornmesje..


Hahahaha, maar even later heeft ze ondanks dat ze zich drie keer flink heeft geprikt aan de spelden alles losgehaald... Ze vroeg na de derde keer prikken (inclusief een kusje van mij op haar knokkel) of de spelden eruit mochten... "Ik zei tuurlijk! Als die beesten prikken gewoon eruit halen hoor, je kan ze er zo weer inpinnen"... Een zucht ontsnapt, ze dacht dat dat niet kon, hahaha.

Ach... ze komt er vanzelf achter dat met naaien eigenlijk alles wel kan... Zolang je het maar niet verknipt c.q. een gat in snijdt met een locker. Dan kan alles gewoon overnieuw!!

Ze is er bijna... Nog één stukje stiksel, dan vullen, gaatje dicht maken met de hand. Knoopjes uitzoeken voor de ogen van de ezel en dan een stofje uitzoeken voor het sjaaltje voor de ezel.