Oranje is wat de klok slaat...

Gisteren heb ik me gestort op het klokrokje nr. 122 uit de Burda van april 2013. Ik heb een heerlijk plekje achterin gevonden. Onder twee enorme parasols, aan de eettafel, met mijn watertje en alle andere spulletjes binnen handbereik. Het enige wat ik wel binnen deed was locken, want nu het weekend is zijn er meer mensen in hun tuin van het weer aan het genieten, dus die herriepot mag vandaag binnenblijven, hahaha.


Ook de wasjes worden geregeld, het droogt als een tierelier!!


Het knippen was al een soort van slijtageslag, want het stofje is ondanks dat het een katoen is (... toch een mixje??) schuin van draad behoorlijk stretcherig... maar daardoor is de print die erop gedrukt is ook niet helemaal zuivere koffie... Het loopt net wel net niet goed... Midden voor loopt het doordat ik de print volgde een beetje in een bochtje bovenin (zag ik pas toen de rok in elkaar zat... en hem omhoog hield).


De tailledelen, die in een boog loopt en in de zijkant niet recht heb ik enigszins doorlopend gekregen omdat ik de zijnaden van het voor en achterpand op dezelfde hoogte had geknipt van de stof. Maar... doordat ik, blijkbaar scheelt 1,5 kilo weer in de taille, afgevallen ben is de tailleband toch te wijd. Dus... links en rechts in de zijnaad een punt ingestikt. Totaalwijdte 3,5 cm kwijt... en het is nóg te wijd!! Ik krabbel er van achter mijn oren, want dat kan toch niet, bij mijn heupen zit de rok perfect glad. Dus... nog twee coupenaadjes gemaakt in het voorpand, richting de zijkant van de tailleband, zodat de boog intact blijft en weer 3cm eraf. Het blijft wijken, maar gelukkig niet zoveel als eerst. En ik moet trouwens ook kunnen zitten nietwaar, hahaha.


Aan de zoom doe ik een knalroze galon, dat ik ooit eens gebruikt heb bij een bodywarmer poncho voor Bridget in 2009. Toen heb ik ruitjesband op het galon gestikt met een borduursteek. Ontzettend leuk kledingstuk, als tussen kledingstuk en als het behoorlijk koud was en ontzettend veel gedragen. Ik had twee stukken galon en het tweede stuk was perfect van lengte.


Je ziet links een klein coupenaadje in de tailleband, het patroon loopt helaas niet meer door...

Het originele patroon heeft ook versieringen op de tailleband, ik heb daar een streepjesbandje op gestikt van Farbenmix. De kleurtjes zijn exact wat er in het stofje zit. Super dus. Alleen moet ik dan wel er iets in dragen wil je het kunnen zien... hm... daar zal ik dan eens over nadenken hahaha. Als je dat al eeuwen niet meer doet... doe je het vervolgens nooit meer, terwijl het qua taille toch eigenlijk best wel kan...


De binnenkant van de voering heb ik deels met wit garen gestikt (de naden e.d.) maar het doorstikken van de tailleband vond ik wel leuk om juist lekker knaloranje te doen. Deze keer op de ouderwetse manier, met de hand dus, de voering aan de rits vastgezet. Door de hitte was ik vergeten dat ik dat eerst met de machine moet doen voordat ik de bovenkant aan weerszijde van de rits sluit en een sierstiksel langs de rand tjoek... Tja... was een béétje te warm om goed na te denken, hahaha.


Ook de zoom heb ik knaloranje afgelockt (ik doe net alsof ik dat heb geplant, maar ik had gewoon geen zin om weer wit in de locker te rijgen... de lengte van de onderrok bepaal ik later pas, dus die lock ik als laatst. En toevallig zát er wit op de locker, dus ik heb eerst de onderrok gelockt, toen knaloranje ingeregen voor de rest van de rok... en ja om dan wéér wit in te rijgen daar is het dan even te warm voor.

De foto's met mij met de rok erin gaat vlugger komen dan de vorige keer, want ik heb een precies bijpassend shirtje, die ik al had gekocht tijdens een knalkleurtjesbui, hahaha.