.jpg)
Rem is de Peter van Veronique geworden en heeft gisteren een cadeautje gekocht. Een zilveren dolfijn als spaarpot. Ik vond het een snoes van een spaarpot. Helaas kan ik op het web geen voorbeeld vinden, maar deze muis is ook wel lief, hahaha.
Vandaag was het eerst lekker uitslapen, toen even mijn vorige mégalange blogbericht doorlezen, doe ik altijd een dag later, want als ik zoveel getikt heb, zie ik niet nadat het klaar is welke bloepers ik getikt heb aan spelfouten en hoop ik er een zwikkie recht te kunnen zetten, hahaha. Daarna een snoekduik in bad en haren föhnen. Iets wat ik meestal probeer te vermijden, want dat is een rampenklus. Ik heb gewoon te veel, te dik en te fijn haar en met dit weer wordt het gigantisch statisch... maar het kon nu niet anders, want ik moest exact 12:00 uur met mijn jas aan klaar staan voor vertrek naar Coevorden. De doop was op verzoek van mijn schoonzusje in een Kapelletje van haar werk. Zij werkt in een zorgcentrum en wilde dat er ook bewoners bij aanwezig konden zijn.
Na ruim twee uur, om kwart over twee komen we aan, keurig op tijd, want om half drie begint de dienst. We hangen onze jassen op en lopen naar de familie. De kleine Veronique is wakker en kijkt verwonderd rond wat er toch allemaal gebeurt. Ik zie een wit doopjurkje in het plastic (bij de stomerij opgefrist). Het is een snoepig lang jurkje met witte organza bloemetjes, gemaakt van de trouwjurk van mijn schoonmoeder. Rem en zijn zusje zijn allebei in die jurk gedoopt, maar dat is natúúrlijk al héél lang geleden, hahaha.
Even later rennen Rem, Kirsten en ik even naar het toilet, want ons blikje cola/water is doorgelopen, hahaha en moet even worden geloosd. Bridget en Ramon zijn al naar de Kapel gelopen. We lopen even voor half drie met z'n drietjes naar de Kapel en de pastoor heet ons bij de deur welkom en vraagt of wij de ouders zijn van de jongeman (Ramon is inmiddels een jongeman) met koptelefoon om z'n nek... en ja dat zijn wij. We gaan ook zitten op de houten bank. Ik ga naast Bridget zitten en ik kijk om me heen. Het is een knus klein, gezellig licht Kapelletje. Even later krijgen we allemaal een boekje uitgedeeld met het programma van de doop.
Bridget krijgt even later van mijn schoonzusje (of was het mijn zwager.... weet het niet zeker meer) een papier in haar handen met een gedichtje dat zij zal voordragen. Ook Rem, hij wordt de Peter, krijgt een vel papier in zijn handen, want hij gaat ook iets zeggen. Ik hoor Bridget naast me het gedichtje doorlezen, en ook Rem bekijkt zijn tekst, want hij wil niet op zijn briefje kijken bij zijn voordracht.
De pastoor spreekt duidelijk (overigens zonder hoorbaar Drents accent) en het klankbord van de Kapel is perfect, want ik kan alles heel goed verstaan. Er zijn natuurlijk ook een zwik kinderen aanwezig, de jongste is drie en de oudste is zestien jaar en de dienst is daar op aangepast. Het is een mooie dienst, ook voor de jongste kinderen goed te begrijpen, en ook voor diegene die geen geloof aanhangen is het een goed te volgen dienst.
De pastoor vertelt wat over de glas en lood ramen en over gelovigen en ongelovigen (een luchthartig verhaal). Daarna loopt hij naar Veronique, houdt zijn hand op haar hoofd en vertelt over de Peter en de Meter... en nog veel meer, maar dat weet ik allemaal niet meer zo precies. Mijn zwager wordt naar voren geroepen en hij houdt een klein voordrachtje.
Halverwege de dienst worden zeven kinderen gevraagd naar voren te komen om een kaars aan te steken en in een brede kandelaar te plaatsen. Bridget en Kirsten lopen naar voren. Ramon wordt niet meer gezien als kind, hahaha, ik geloof niet dat hij dat erg vond, want hij blijft liever op de achtergrond. De kleinste van drie mag eerst, ik merk dat ik het spannend vind zo'n ukkie met een kaars te zien, maar de pastoor helpt haar.
Rem wordt naar voren geroepen en vertelt zijn voordracht aan Veronique. Daarna wordt er gevraagd aan de Peter en Meter of zij de taak van Peter en Meter op zich willen nemen. (De jongste zus van mijn zwager is de Meter).
Even later is Bridget aan de beurt en zij zegt een best wel lang gedichtje op aan Veronique, ze mag nog even blijven staan als de pastoor iets vertelt en loopt dan weer terug naar haar plaats. Helemaal blij, dat ze het goed heeft verteld.
Er wordt gezongen, niet door een koor, maar de pastoor en de aanwezigen doen hun best. Veronique ligt heerlijk om zich heen te kijken. Een meisje mag komen helpen het water in de kom te schenken en dat moet natuurlijk gezegend worden.
Even later mag Veronique in de armen van haar vader naar voren komen samen met haar moeder. Ook de Peter en Meter komen naar voren. Veronique ondergaat de doop zonder morren, alleen haar armpjes zwiepen wat op en neer van schrik, maar ze vindt het toch wel goed. Rem gaat even later de doopkaars aansteken bij de paaskaars en houdt hem beet. Dan wordt de sluier van Maria op het hoofdje van Veronique gelegd, het is net een Little Prinses, zo in haar witte lange jurkje en een kanten sluier op haar hoofdje. Ze kijkt héél wakker in het rond, zal een mooie kiek zijn denk ik. Dan mag iedereen naar zijn plaats en Rem moet met een brandende doopkaars en al naar zijn plekje.
Er wordt gezongen en verteld over het brood dat in een mooi kastje, achterin de Kapel staat... Dat zij over een jaar of acht het brood ontvangt tijdens haar communie... maar dat ze in de tussentijd natuurlijk eerst gewoon brood krijgt. Het is wel een pastoor met humor hoor. De pastoor vertelt dat hij voor Veronique een kleinigheidje heeft in de vorm van een placemat, met alle gebedjes die kindertjes in hun jeugd leren. Zo ook het avondgebed... Je weet wel, over die veertien engeltjes, dat werd voor Veronique even gezongen, klinkt heel lief al die volwassenen die over engeltjes staan te zingen.
Even later vertelde de pastoor, dat hij na deze dienst naar de Kerk moest voor nog een doop en dat hij daarna in de zaal (in het zorgcentrum) nog een bezoekje zou brengen. Daarna ging iedereen staan om vervolgens iedereen te feliciteren.
We liepen daarna de Kapel uit, naar de zaal waar taart, koffie en thee klaar stond. De kinderen móesten even hun energie kwijt en gingen even lekker de zaal rond. Maar al zoetjesaan ging iedereen een plekje opzoeken en kregen we thee, koffie en taart. Toen mijn schoonzusje en zwager eindelijk zaten gingen de kinderen een cadeautje brengen voor Veronique, die heerlijk languit op een kleedje lag en zich prompt ging omdraaien op haar zij. Mijn schoonzusje kreeg gelijk kogelronde ogen, ze gáát zich ineens omdraaien... Leuk om die verbazing te zien. Bridget werd even later ook verwend met een cadeautje, omdat ze aanstaande woensdag jarig is en haar oom, tante en Veronique niet zomaar langs kunnen wippen. Ze kreeg paarse nagellak, paarse lipglos en een glittervijl... Bridget zat helemaal te glunderen, hahaha.
We hebben heerlijk met iedereen gekletst, want ja, we zien iedereen natuurlijk niet zo vaak, want het is zo'n tweeënhalf uur rijden. Daarna was er een broodmaaltijd, met zelfgemaakte salades van de hand van mijn schoonzusje. Even later zag ik de pastoor ook binnenkomen. Om half zes maakte wij aanstalten om terug te gaan naar Gouda, want morgen gaat de school gewoon op gewone tijd "open", en het zal al rap acht uur zijn eer we thuis zijn. Dat vind ik altijd wel jammer hoor, dat ben je er éindelijk een keer, je altijd veel sneller voor je gevoel weer weg moet, door de reistijd wordt je bezoek altijd zo ingekort.
0 comments:
Post a Comment