Knoopsgaten grumble de grumble

Ja, mijn knoopsgaten gingen op z'n grumble de grumbles. Ik ben zondag ijverig begonnen met de knoopsgaten van het jasje voor Bridget. Maar de naaimachine van Kirsten, een Singer model no. 7422, dacht er anders over. Ik kan je vertellen, dat 'ie knoopsgaten maken in een dubbele laag ribfluweel bagger vindt. Het ribfluweel is op zich toch echt niet idioot dik, maar hij trok het niet. Hij verzette geen poot... of eigenlijk verplaatste geen poot. Dan nog een poging, en een beetje "meetrekken"... verplaatste wel wat, maar toen werkte dat automatische knoopsgatding niet, want bij stap 1 blééf hij achteruit tjokken... en ging dus niet naar stap 2. Hm... na 3 pogingen en evenzo 3 keer uithalen... heb ik het daar maar bij gelaten, want de stof gaat door dat gepulk om minikleine steekjes eruit te krijgen er niet op vooruit.


Dus vandaag tijdens mijn pauze... mijn machientje (Pfaff expression 3.0) op mijn werk maar voor het karretje gespannen. Normaal gebruik ik bij knoopsgaten van een blazerjasje een draad (waar je met je voetje overheentjokt voor een sjiek knoopsgat) maar dat heb ik maar achterwege gelaten. Ik wilde niet het risico lopen, dat het niet goed ging en ik weer moest uithalen, met het risico dat de streep die de vorige knoopsgatpogingen heeft achterlaten een èchte beschadiging van de stof zou worden (want de stof is al licht beschadigd).

Dus... machientje aangezet. Knoop opgemeten, ingesteld, speld als richtlijn aanhouden, voetje neer en gasgeven... binnen 10 tellen knoopsgat één en niet veel later knoopsgat twee. Toch wel lekker zo'n knoopsgat die computer gestuurd is. Het knoopsgat is helaas niet moeders mooiste, maar Bridget zal het er niet minder om dragen en daar gaat het uiteindelijk om.

Dus nu alleen nog de knoopsgaten open maken en twee knopen vastzetten en klaar is Mina.