Ik ben dol op de combi marineblauw met fris wit... dus ik kan je zeggen, dat ondanks het vréselijke karweitje alle onderdelen goed uit te knippen... het een plezier is om uiteindelijke de boel in elkaar te spelden en dan als je klaar bent met de naad...zo snel mogelijk de spelden eruit te trekken, zodat je kan zien 'of het is gelukt'.... en als dat zo is... gelijk naar de strijkplank te rennen... de naad open te strijken en dan om te draaien en een perfect doorlopende naad te zien....
Zoals je ziet is dit niet een standaard rechte verticale naad, nee... er zit een kromming in, en moet dus mooi doorlopen.. en als dat is gelukt... YES!!
Terwijl ik dat bovenstaande lentegevalletje aan het knippen was was Bridget ijverig met een stukje "gras" bezig. Haar gras was tijdens de vorige strijkbehandeling "aangebrand", want ze had er niet bij stil gestaan, dat natte stofjes makkelijk kunnen verkleuren met de hete strijkijzer. Ze had het iets natter gemaakt dan ik had gezegd, "ietwat vochtig maken" is toch lastig voor Bridget om te timen met de plantenspuit, want met een plantenspuit spuiten is natúúrlijk ook leuk, vooral voor de ruit waar de strijkplank boven staat. Maar goed... ze had plaatselijk een bruine plek... Het jammere was, het gras was al geborduurd op de stof, dus moest ze dat los maken... en nu is ze bezig nieuw gras te maken en dan opnieuw te borduren.
Maar deze keer moest ze eerst weer met het strijkijzer aan de gang, want de stof kwam uit de bak... als een super kreukelemientje. De dame ging aan de gang, maar de lap was iets groter, dan dat stuk gras van de vorige keer. Tot nog toe is ze qua strijken niet verder gekomen, dan formaat groot servet! De lap werd ijverig op en neer gewapperd om het goed recht op de plank te krijgen...
Ze is er hélemaal serieus van, maar ook een beetje bunzig, want als het strijkijzer maar even over de rand heen piept, gaat de stoom langs het strijkijzer omhoog... en dat is niet plezant voor kleine meisjeshandjes. Dus ze kijkt goed tot waar ze strijkt. Héél verstandig! Ik dacht eerst, dat heeft ze zó gepiept, maar de dame gaat net zo lang door tot alle vouwen eruit zijn. Net zolang als ik bezig ben met dat alle lijntjes van de stof doorlopen... goed teken hoor. Precies werken is het halve werk zei mijn oma altijd, want daarna heb je plezier van al je werk. En dat klopt als een bus, want de naden fietste ik er zo in. Alleen moet ze denk ik later als ze groot is dat niet toepassen op de strijk, want dan kan ze de hele week elke dag wel gaan strijken eer de berg strijk weg is.... Maar ik denk dat ze vanzelf wel ontdekt, dat met goed ophangen, gladstrijken (met je handen kan dat bij shirtjes, leggings en spijkerbroeken best) en opvouwen je ook wel de goede vouwen in je kleding krijgt!!
0 comments:
Post a Comment