Tricot demonen...

Tricot demonen... wat bleef daar na vanmiddag nog van over... nu eigenlijk niet veel meer, hahaha. Hoe komt dat nu toch zo... die demonen. Nou... in het begin had ik nergens last, wist nergens wat vanaf en begon gewoon. Het eerste werkstuk was een knalrood jurkje voor Bridget ergens in 2008. Op zich lukte het best wel, alleen bleek de stof meer geschikt voor een shirtje i.p.v. een wijd jurkje, maar ach... wist ik dat ook weer. Voor mijn gevoel moest ik gewoon wat steviger tricot nemen. Niks aan het handje. Daarna maakte ik een knalgroene legging en shirt voor Kirsten, ging ook best wel, leerde weer wat bij over naadband en zo. Voor de Willemientje ontwierp ik een bolerootje, die heb ik twee keer van tricot gemaakt. Ging ook best ondanks dat het gevoerd werd met tricot.

Maar toen... in augustus ging ik voor de webwinkel shirtjes en leggings maken. Een heel simpel modelletje, maar dat tricot was blijkbaar bagger. Het krulde, het klapte om, het bleef niet goed op elkaar liggen als ik ging locken. De onderlaag blééf hem peren, spelden, spelden en nog eens spelden... werkte niet. Op een gegeven moment eerst met een grote steek stikken en daarna locken... bleef het tóch nog omkrullen, waardoor alles steeds uitgehaald moest worden... en zo ontstaat een tricot-demon.


Ik heb wel een paar dingetjes nog gemaakt, twee shirtjes voor Bridget, en een shirtje voor mezelf in 2010 en een shirtje voor Kirsten en jurkje voor mezelf in 2011 en dat leverde steeds een grote drempel op om te beginnen. Achteraf viel het eigenlijk steeds mee, maar dat bleef niet in mijn kersenpit hangen. Ook omdat ik niet goed wist waar het hem in zat. Vorig jaar heb ik bij Daniëlle een workshop rimpelrokje gedaan en voor de stof ben ik naar Stoffenhuis Anja gegaan. Ik wilde goede stof hebben. Anja liet me toen ook het verschil voelen tussen de verschillende soorten tricot en de daarbij behorende verwerkingsgraad/valling. Ik weet nu beter waar ik op moet letten, maar de drempel was nog niet weg en mijn anderhalve plank met tricot ook niet, hahaha.
Ik mekkerde nog steeds, dat "Ik geen "tricotmens ben" of dat "Tricot en ik geen goeie combi" zijn. Terwijl ik aan de andere kant baal, want er zijn véél patronen, vooral jurkjes die van tricot worden gemaakt. Ik ben dól op jurkjes... maar ja... dat tricot hè! Eva opperde tijdens mijn slagzin, van "Ik en tricot zijn niet zulke goede vriendjes" dat ik maar eens een middagje bij haar langs moest komen... dus... zo gezegd zo gedaan en vanmiddag was het zo ver...

Na de lunch gingen Bridget en ik met de auto naar Eva. Met locker, naaicase en een boekje voor Bridget, want Femke, de dochter van Eva, had halverwege de middag een feestje, kwamen we daar aan. Ik zet de locker op tafel tegenover een andere locker op tafel. Eva zet even thee. Bridget en Femke zijn al naar boven spelen en wij kwebbelen even wat bij een mok thee. Eva bekijkt ook even de werkbeschrijving van het shirtje. Om twee uur gaan we beginnen... Eva heeft zelf ook een shirtje geknipt voor Femke, dus als het goed is kan zij ook wat doen vanmiddag. Ik pak alles uit de naaicase, ik heb al wat voorwerk gedaan, dus ik kan gelijk met de locker beginnen. De eerste rit is een veilig simpel lockritje, even een naadje afwerken. Daarna ga ik een volant met de naaimachine bevestigen, tot nog toe nog niks aan de hand. Maar dan... Ik ga de onderste volant aan het onderachterpand bevestigen met spelden... Ineens ziet Eva mijn ijverige werk met al die spelden en ze zegt "Wat gebruik jij veel spelden zeg! Terwijl ze het zegt houdt ze haar eigen naad omhoog, met zegge en schrijven 4 spelden... Ik heb er geloof ik een stuk of 25 als het niet meer zijn...
Ik ben in die ene augustusmaand zó in de ban geweest van stof onder controle krijgen, dat ik dat blijkbaar nog steeds met al die spelden doe... Ik kijk naar mijn naad en inderdaad zó kan een normaal mens toch niet locken. Elk flufje gas en je moet al weer stoppen omdat je een speld tegen kom... Ja... dat wordt frustrerend of een bot mes... één van die twee... Ik grijp de spelden en haal er allerlei spelden uit. Het eindigt er mee, dat ik ruim de helft eruit heb gevist. Meer durf ik niet, maar ik ga eerst locken... Het gaat prima... De volgende volant zet ik vast... het bovenachterpandje zet ik vast... En er verdwijnen steeds meer spelden (het zijn er nog altijd meer dan Eva... maar oefening baart kunst hè).

Ik had al naadband aan de schoudernaad gestreken, dus ik kan gelijk de schouders op elkaar spelden en locken. Ik ga een halsbandje knippen (was ik vergeten te doen). Het is even wat gedoe om te weten hoe lang het moet. Gelukkig heb ik Bridget in de buurt om te testen of het te strak is, maar even later zit het halsbiesje er op. Ik hoef alleen maar thuis even een smal stiksel te stikken langs het bandje.
Dan de mouwen, hup punt op punt spelden, draden aantrekken en vastspelden (niet eens veel spelden bij het gerimpelde gedeelte) en locken maar. Gaat ook weer prima. Dan de zijnaden... ai... het krult als een gek, maar ik blijf rustig, ik hoorde Eva net ook al verzuchten dat het spul aan het krullen was, dus als zij gewoon lockt met krulspul, moet ik dat ook kunnen. De naad is gelockt en aan de achterkant zijn een paar plekjes, waar de stof nèt omgekrult is, maar dat kan ik met een speld terugflappen. Er hoeft niets losgemaakt en overnieuw gedaan te worden.

De volgende zijnaad... ik gebruik minder spelden (? vraag mij niet waarom), maar heb de stof wat strakker vast of zoiets... en verrek nog aan toe... de stof krult nu niet!!?? Hm... Die stevigere greep, zorgt voor controle of zoiets. Ik lock en als het klaar is draai ik het om, perfect gelockt!! Zou het dan toch tussen mijn schattige oortjes hebben gezeten... en kan ik het dus gewoon wèl!


Inmiddels is het half vijf (2,5 uur later vanaf de start) en Bridget kan het shirt passen. De mouwen zijn ietsjes te lang (bekend, want haar armen zijn korter), het shirt valt over de heupen, zoals het voorbeeld, maar op een rimpelrokje is dat prima. Ze heeft nog genoeg ruimte om te groeien in de breedte, want het shirt is riant. Maar daar ben ik eigenlijk wel blij om, want dan kan ze het in september als het wat frisser wordt nog aan.
Bridget heeft intussen bijna een boek uitgelezen en ze vind het modelletje mooi worden. Gelukkig maar.  Het shirt is nu nog een beetje kaal, maar als de zoom ook gerolzoomd is en op het shirtje de zilverkleurige applicaties zijn gestreken, zal het samen met het grijze rokje een heel ander beeld zijn.