Als ze wegrijden lopen wij naar de auto om naar de bakker te gaan, daar kan je lopend namelijk niet komen en wij rijden ze even later voorbij. Bij de bakker gekomen gaat Rem alvast voor morgen wat geld pinnen, is wel handig voor onderweg. Rem staat nog geen twee tellen achter het pinautomaat en daar komen onze buren die we hebben uitgezwaaid ook om te pinnen, hahaha. We lopen naar de bakker en Maria loopt mee naar binnen om brood voor onderweg te halen. Wij halen wat taartjes en brood en lopen even later naar de auto en stappen in. Nog één keer tuteren, zij zijn denk ik bezig even een croissantje te eten en we rijden terug naar ons chalet. Bridget is even stilletjes… ze vraagt of ze om elf uur naar andere Britt mag lopen om te vragen of ze mee komt zwemmen. Andere Britt is deze week gekomen en de laatste dagen was zij en haar zusje ook vaak bij de dames.
Om elf uur is gaat Bridget op stap samen met Rem en Kirsten naar het zwembad/Britt. Ik blijf bij Ramon en ga lekker verder met haken in het zonnetje, lekker lui, ook teken ik wat… we drinken wat… en zoef ineens is het lunchtijd. Britt blijft ook bij ons eten. We hebben kippensoep en brood. Om vier uur als het heetst van de dag (ahum het is dan nog steeds snikheet) voorbij is gaan we weer naar het zwembad. Een half uurtje daarvoor vraag ik aan de kinders of ze al weten wat ze morgen onderweg het liefst aan hebben en of ze dat op hun bed met schoon ondergoed en sokken willen klaarleggen. Dat doen ze, half morrend. Daarna wil ik graag dat ze de hele biebelebonzeberg uit hun kast zeulen en neerploffen op de bank, zodat ik dat in de koffer kan ploffen. Een kwartiertje later is alles verzameld en heb ik ondertussen de koffer al voor de helft gevuld. We gaan even wat lekkers eten, het blijkt dat Kirsten's uitgekozen lekkers een gewoon broodje is... zonder iets erin of wat en ook. Dus hebben Bridget, Ramon en ik allemaal een partje van ons taartje afgesneden en kan ze toch lekker meesnoepen...
Daarna is het alweer vier uur en gaan we met z’n allen naar het zwembad. Het is ontzettend druk, of het nu door de hitte komt, of omdat er héél veel mensen naar huis gaan weet ik niet. Maar pfff je kan amper zwemmen. Nu is het zwembad ook niet héél groot, maar een balletje overgooien is niet echt handig, want ik heb er al tig tegen me aan gehad, hahaha. Gelukkig zijn het van die sponsdingen.
Om vijf uur gaat het winkeltje open, zegt de openingstijdenkaart, maar dat wil ook wel eens een half uur drie kwartier later zijn. Dan is het dus ijsjeshaaltijd. Iedereen neemt een ijsje, zelfs ik. Ik krijg een cornetto classico, Ramon een mega Magnum, Bridget een cornettoe choco, Kirsten en Rem nemen choco pop. Iedereen zit heerlijk te snoepen, Bridget is niet zo snel, dus op het laatst smelt het chocola wel heel hard en zit haar snoet onder de choco… daar weet de dame wel raad mee en het restant spoelt ze weg onder de kraan.
We gaan na het ijsje naar boven… alle restantspullen in twee kratjes, hotelkoffertje en twee losse tassen ploppen en dan kunnen we gaan eten. We eten Ravioli, dat is lekker en makkelijk. We hebben nog sprite en cola over om te drinken. Ja het is kliekjesdag wat het drinken betreft, hahaha. De kinders worden door Rem geroepen om hun bord op te komen halen. Eerst is Kirsten aan de beurt, dan Ramon, dan Bridget, dan komt Rem met twee borden aan en als laatste plof ik op m’n stoel. Om acht uur zitten we aan tafel en de zon gaat net langzaam richting de bergtop.
Kirsten en Ramon zien geen steek. Ramon verstopt zich op een gegeven moment maar achter het luik, omdat hij gewoon scheel van de felle zon wordt. Bridget krijgt het bloedheet en de zon brand op haar rug, dus ik geef haar een doek waarvan je een mitella kan bakken om haar schouders. Werkt alleen niet erg, een dikkere handdoek, even uit een koffer gevist, heeft een beter en vooral een verkoelender effect.
Ja, dit is de laatste keer dat we buiten eten, als we de weerberichten uit Nederland goed hebben gelezen in de krant en gehoord hebben van onze ouders. Volgens hun is het Jantje lacht, Jantje huilt. Het is bewolkt om vervolgens een middagje zon te geven. Dan is het droog, en daarna staat de gieter constant aan in de wolken… Geen pijl op te trekken.
Bridget besefte vandaag ineens dat ze maandag gelijk al weer naar school moet… daar werd ze toch een beetje triest van. De vakantie was toch wel héél erg snel voorbij gegaan… Ramon en Kirsten hebben nog een weekje vakantie en die roepen dat wel heel vaak, waardoor Bridget nog triester wordt. Ik zeg tegen haar, dat zij véél meer huiswerk hebben en dat zij gewoon nog lekker veel met vriendjes en vriendinnetjes kan spelen!! Dat helpt een klein beetje. Ook dat we weer meisjesmiddagen doen vind ze ook wel heel erg fijn… gelukkig ze klaart weer een beetje op.
Na het eten gaan we direct de auto inpakken, en binnen een 10 minuten zit alles er in, wat we niet meer nodig hebben. Want ja, de koelbox kan pas morgen en de beautycase heb ik ook nog nodig, althans, mijn lenzenzooi kan ik er morgenochtend pas inzetten. Ook slaap ik vannacht nog liever mèt kussens dan zonder… dus eh… ik ga zo lekker knorren… ik bedoel wij gaan allemaal lekker knorren!
.jpg)
Eerst moet ik de vloerranden ontvetten voordat ik plakplinten erop plak. Na één meter gooi ik m'n laarzen uit, want hakken, puntneuzen, bukken en schoonmaken is niet een handige combinatie. Ik heb vandaag namelijk eindelijk eens weer een normaal kloffie aan. Héérlijk, want m'n werkbroek is te lang, doordat 'ie afzakt. Hij voelt hard aan door alle verf, lijm, kit en andere troep. En... tja... het loopt niet ècht jofel met te lange broekspijpen en m'n oude sportschoenen eronder. 
Daarna loop ik wat rond te dolen door mijn hele lege werkruimte en kijk waar het nu het handigst is om te beginnen... en natuurlijk om een dikke berg moed bij elkaar te schrapen... Want verstekzagen, kan ik wel goed, maar dat is vaak niet makkelijk omdat meestal de hoeken niet 90 graden zijn. Na een rondje of tien hobbelen, vervolgens met m'n winkelhaak alle hoeken gecheckt. Alle muren die de timmerman heeft geplaatst zijn haaks geplaatst!! De oude al bestaande hoeken zitten onder de radiator, die zijn jammer genoeg niet haaks, maar gelukkig zitten ze er onder... dus ik heb mazzel. 
Ik pak al m'n gereedschap en pak de eerste plakplint.... ik begin bij het raam naast de deur... Ik meet, ik zaag, checken en ik plak... volgende patiënt kan ik er gelijk achteraan plakken... daarna weer meten, zagen, checken en plakken... dan kom ik opstakel één tegen.... Ha! Ik vlucht maar even naar de andere kant van de deur... Meten, zagen, plakken... volgende opstakel in de vorm van een plint die nog niet is vastgeniet, omdat daar twee nieuwe stopcontacten worden geplaatst, de elektra wordt gehaald van een ander al bestaand stopcontact of zoiets. Dat wordt gedaan door de elektriciën, morgen. 
Ja... dan ga ik maar eens onder de radiator duiken om daar eerst de niet haakse hoeken te lijf te gaan... Ook al zie je er niet veel van... de vloer moet rondom met plinten worden afgewerkt. Met heel wat meten en zagen, snijden met een vlijmscherp mes, worden de plintjes helemaal sluitend aan elkaar geplakt.
Als allerlaatste doe ik alle kleine ietepiete stukjes die op maat moet worden gezaagd. Daarna het huishoudelijke gedeelte.... Zaagsel opvegen, het gereedschap gaat naar de gang, waar de rest ook staat. Steeds als ik iets niet meer nodig heb neem ik dat mee naar huis, maar er staat nog een heleboel... De work-mate blijft in de werkruimte staan als "tafeltje" voor sleutels, glaasje drinken en m'n mobiel. Het krukje is de schone plek voor m'n jas en tas.
Ik kijk genietend om me heen... Er valt heerlijk licht hier in deze ruimte. Ik heb 's ochtends vroeg al de zon tot ergens halverwege de middag, zálig! Er staat zachtjes muziek op van de MP3-speler van Rem. 
