.jpg)
Vandaag staan we niet flitsend en vlug op, maar rustigjes om acht uur. Het ontbijt is tot half tien, dus iedereen kan relaxt opstaan. Kirsten heeft nog steeds last van haar gezicht, vooral bij haar oog en ze krijgt van mij een Xyzal die Ramon tegen zijn allergieën slikt (hooikoorts, berkenbomen e.d.). Ik denk dat het voor wat in het gras zat ook wel zal werken…. 
Dus… Rem móet mee naar de auto en hijst de koffer een kwartslag uit de tuut. Hij bungelt op de bumper… ik rits de koffer open… klik de riempjes open en vis er een jurkje uit die ik zelf heb gemaakt tijdens de uitdaging… Hup klik, klik… rits, rits en Rem schuift het gevaarte weer terug.
Ik blij… heb ik toch een luchtig zonnejurkje aan. Pfew. Twee tellen later zitten we aan een heerlijk vers Frans ontbijtje van croissantjes met jam en warme chocolademelk. Heerlijk. Aan een piepklein tafeltje, je kan er werkelijk niets meer op kwijt en iedereen zit te smeren en te happen op Bridget na, want die vind de jam maar raar spul, hahaha. Maar goed ze eet een half stokbroodje… is ook goed.
Daarna tandenpoetsen, tas gepakt met fototoestel en camera!!! Hup in de auto, want we gaan naar Château la Rochepot. Daar ben ik als kind geweest, als tiener, toen Ramon en Kirsten piepklein waren en nu vind ik het leuk dat Bridget het ook ziet. We stoppen iets eerder als we het kasteel zien liggen, riant tussen de bossen en bij een dorpje. Het waait héél hard, Bridget rolt bijna over de motorkap heen, daar staat ze namelijk. Daarna stappen we weer in en rijden naar het dichtstbijzijnde parkeerplaats. Het is stil… haast geen auto’s alsof we buiten het toeristenseizoen zijn.
Bij het kasteel aangekomen gaan Bridget en Kirsten direct het grasveld voor het Château bewandelen en een soort van gymnastiek uitvoeren. Daarna mag Bridget met een echte klopper op de deur bij de poort kloppen. Dat mogen alleen kinderen, hè!! Het klinkt heel hard… Bridget vind het heel spannend, ze zit gelijk haar tuniekshirtje glad te trekken, stel je voor dat ze er niet in mag… Er is veel te zien, de rondtoer duurt niet lang en je mag lekker overal lopen. Alleen tijdens de rondtoer mag je binnen geen foto’s nemen. Maar buiten wel en dat heb ik dan ook flink gedaan. 
We gaan ook een toren in, waar je wel foto’s mag nemen en een paar kamers mag bekijken. We komen steeds hoger en zien een prachtig uitzicht. Ook is te zien hoe mooi de daken van het Chateau zijn. Ze zijn bedekt met een mozaiek aan dakpannen. Prachtig. Als we ansichtkaarten hebben gekocht, met daarop het interieur van de rondtoer, ja die wil ik natuurlijk graag hebben, gaan we naar buiten. Direct gaan Kirsten, Bridget en Ramon een tocht ondernemen rondom het kasteel, dwars door struiken en wiebelige keienpaadjes. Rem en ik begeven ons ook maar op dat pad, het begint keurig met een trappaadje, maar daarna ècht niet meer. Wat ben ik blij dat ik lage hakken aan heb gedaan!! Mijn stiletto’s zouden ter plekke een hartverzakking hebben gekregen. Op de terugweg naar de auto gaan dametjes Kirsten en Bridget zich bij het grasveld waar al eerder gegymnastiekt werd zich ook nog even verstoppen... of eigenlijk ze lopen om... dat wordt sprintje trekken!!!
Daarna gaan we terug, en haalt Rem verse chiabatta, en drinken voor de lunch. We picknicken onder de trap. We hebben alleen maar één mes bij ons, ja lekker snugger hè. Maar met plastic lepels, die ik had meegenomen voor het slaatje van gisteren, kan je prima chocopasta smeren. Het brood snijden we wel met het officiële mes. Er is ook wat koels te drinken. Geen melk, want dat durf ik niet zo met de koelbox... dus cola en sprite... Het gaat er niet minder om naar binnen!
0 comments:
Post a Comment