Even later gaan we aan de wandel en lopen lekker rond te stekkeren. De jongste, Britt van vijf, moet naar het toilet, dus we gaan even een terrasje pakken, zodat de dame even naar het toilet kan. We zitten in heerlijke stoeltjes onder een parasol. Het is zulk lekker weer, niet te heet, niet te veel wind…. Gewoon perfect. Even later worden de drankjes bezorgd en zitten we lekker te kletsen. Als het glas bij iedereen leeg is, gaan we door de straatjes heen banjeren. Nu zijn de dames veruit in de meerderheid… dus de een, Maria, zoekt een zonnebril… Kirsten zoekt er eigenlijk ook wel eentje… Bridget, Kim en Britt zijn naarstig op zoek naar dé perfecte armband met kraaltjes… Ik ren tussen de twee winkeltjes heen en weer, hahaha. Tja… als mannen kan je dan niet meer dan gelaten wachten op wat er verder komt…
Maria kan geen goede zonnebril vinden en Kirsten ziet ook niets. Aan de overkant bij de kleine dametjes gaat het beter… De jongste drie spruiten besluiten niet eerder het winkeltje te verlaten voor er een armband aan hun pols hangt. Dus… dat wordt kiezen. Bridget wil er eentje met blauwe kralen, maar die zijn voor volwassenen, dus veel te groot. Vervolgens wijst Kim er eentje aan, ook voor volwassenen…
Ineens zie ik dat bij alle rekken, dat zijn er circa 10 met allemaal 4 zijdes vol armbanden!!, de onderste drie rijen voor “enfants” zijn, dus geschikt voor kinderen. Hm… mopperen de dames. Maar uiteindelijk weet Bridget wel wat ze wil… deze of deze! Fuchia of rood. Ik denk dat rood het verstandigst is, omdat dat haar lievelingskleur is… en dat zeg ik ook. Bridget moppert, ze had liever gehoord dat allebei wel goed is, hahaha. Ze kiest dan toch voor rood, ook al twijfelt ze wel een beetje. Rem zegt, zullen we maar doorlopen anders is het al lunchtijd en gaat alles hier dicht…. Oeh… dat geeft wat tempo bij de dames, want ook de andere twee twijfelen over de kleur. Maar uiteindelijk geeft ook Maria hints, waardoor er knopen worden doorgehakt.
Even later heeft iedere uk een tevreden snuitje en een mooi armbandje om de pols bungelen. De groep loopt verder. Ik zie even later een leuk laagjesjurkje, in het parelgrijs. Ik zeg tegen Kirsten, die is leuk… Ja, zegt ze… we lopen met z’n tweetjes naar binnen. Ze vind het helemaal super, maar we lopen door. Kwaliteit was niet wauwiewoepie en de prijs ping-ping en als ik denk dat het na één keer wassen doei doei is, doen we het niet!
Even later wéér een leuk winkeltje en ik zie een zomerse jumpsuit, daar is Kirsten al héél lang naar op zoek. Maar ze is net niet lang genoeg voor de jumpsuits die we in Nederland hebben gezien. Maar hier is de verhouding van kleding nèt even anders. Want de kleding in de winkel is meer geënt op een lichaamslengte van max. 1.64m. Ideaal voor Kirsten, want zij is zo’n 1.60m. Ze kijkt Rem lief en smekend aan, want als die in Nederland had gepast… dan had ze hem nu aangehad… Oh… tienerlogica… daar ga je Rem… Nu ze mag hem passen, ik kies een maat M voor haar, want ze is in de groei en ik wil niet dat ze hem maar een paar weken aan kan… want ze is van plan de jumpsuit ook in de winter te dragen met een legging eronder en een shirt met blazerjasje met driekwart mouwen erbij!! Ja… is helemaal al bedacht in dat koppie!
Bijna huppelend verdwijnt ze in de winkel en ze komt tien tellen later stralend uit het pashokje… Hij staat haar zo goed. Het is van spijkerstof, geen flutstof… zit goed in elkaar… ik keur de kwaliteit goed, hahaha. Rem… dokken!!
Ondertussen heeft Bridget het pleinje met fonteintje weer ontdekt… Ja daar móet even met de beentjes in gebungeld worden. De drie dametjes gaan ook nog even lekker zitten en kletsen… ze genieten van het water en van elkaars gekwebbel.
We hobbelen nog wat door het stadje en even later gaan we lunchen. We gaan zitten vlak bij het strand. De ober heeft een hele rij tafeltjes tegen elkaar aangezet met kuipstoeltjes erom heen, parasols erbij. Even ienemienemutte wat we gaan eten en nog geen kwartier later kunnen we genieten van salades, patatjes met kipnuggets. Ik heb spinazieravioli, want ik had geen zin in patat en ook niet in konijnenvoer (salades). Een stuk vlees… zucht, waar laat ik dat… vanavond moet ik ook nog vlees eten. Ik ben namelijk niet zo’n vleeseter, dus ravioli was perfect, hoewel ik die ook niet volledig op kreeg.
Daarna zijn we naar de auto geslenterd en hop richting chalet… bikini en zwembad… en ippies… achter de laptop. Ruzie met snaps, LM en RM, maar aan het eind van de middag… heb ik hem!
0 comments:
Post a Comment