.jpg)
Ik wordt heerlijk lui wakker… ik sta op… nog niks aan het handje. Ik pak mijn pilletjesstrip met anti-epileptica en ik zie twee pilletjes in de strip zitten… en ineens vraag ik mezelf af waar de rest is…. Bóem schrik! Ik weet dat ik het uit de auto heb gehaald… Ik weet dat ik m’n spullen altijd geordend hou… maar als je met vijf personen in een kleine ruimte woont wil er wel eens wat anders gaan… zo ook nu… Wáár zijn ze, zonder kan niet, dat is een beetje linke soep… Bridget kijkt met grote ogen naar mijn spastische kip zonder kop gezoek en vraagt zich af hoe zo dan? Ik leg Bridget half zoekend in simpele woorden uit dat ik dan een aanval krijg en dat ik daarna 2 maanden lang niets kan onthouden c.q. herinneren. Dat is zéker op dit moment niet echt handig als je een softwareprogramma probeert er in te stampen. Ook het risico weer ontregelt te raken is ook niet ècht fijn.
Maar gelukkig kijkt Ramon verder dan zijn neus lang is en kijkt naast onze slaapbank even in een klein handwerktasje van mij…. en daar is het doosje ingevallen... pfewwwwwww. Het lag op het lage kastje waar werkelijk van alles op ligt, ook een batterij aan mobieltjes, I-phones, MP3-spelers en d.s.-jes… je weet wel de belangrijkere spullen en dus ook mijn medicijnen! Ooooh, Ramon krijgt gelijk een dikke zoen en knuf van mij, ik voel me gelijk een stuk beter.
Na het relaxte ontbijtje stappen we in de tuut en gaan naar Bormes les Mimosas… we rijden in een behoorlijk rij auto’s mee naar boven… We zien ook een heleboel mensen naar boven en naar beneden lopen… is het druk??? Is er markt?? Hm… is er een parkeerplek?… Er staan bij de eerst bocht auto’s stil… ik zie dat er markt is… Oké er is markt… Ik zie even later, vlak bij het pleintje waar de rest van de markt staat, verkeersregelaars??? Die heb ik hier werkelijk waar in al die jaren, een jaartje of 35, nog nooit gezien hier. Het is dus mégadruk. We rijden er stapvoets langs… overal en overal en overal staan auto’s. Nog even en dan ben je bij het volgende dorp eer er plek is.
Wij rijden door en rijden een loop/loep(?) om, zodat we weer terugkeren en onderaan, waar het drukker werd de auto neerploffen om vervolgens opnieuw naar boven te gaan, maar nu met de benenwagen. We hobbelen van links naar rechts, net waar er stoep is. We steken over, via een trappetje (sluiproute als je hem weet), en gaan langs de lagere school en politiebureau naar de markt.
We ruiken heerlijke meloenen en Rem kan het niet laten en gaat zich gelijk te buiten aan de meloenen. Bridget is dol op pruimen en wijst ijverig de pruimen aan. De marktman is heerlijk in het Frans aan het ratelen aan Rem probeert antwoord te geven, hahaha, wat praten ze snel hè! Even later komen we bij een kraampje een leuke ketting voor buurvrouw Maria tegen, zij is aanstaande vrijdag jarig had Bridget ons verteld. Bridget en Kirsten spelen met de dochtertjes en die dames waren druk met hun papa plannetjes aan het smeden, om ballonnen op te blazen en héél hard ’s ochtends te gaan zingen.
Kirsten komt bij weer een ander kraampje een belletjesarmbandje tegen. Bridget wil zo ongeveer alle kraampjes wel leegkopen, maar dat lijkt ons niet zo verstandig, hahaha. We komen allerlei kraampjes tegen met eten, flesjes met allerlei oliën voor in de keuken. Ook leren sandaaltjes, kanten sjaaltjes en sieraden in duizend kleuren zien we uitgestald staan. Het is druk, maar niet vervelend druk… Het valt ons wel op… dat iedereen Frans is of het spreekt. Wij zijn geloof ik een van de weinige Hollanders. Dat valt ons de hele vakantie al op. Onderweg ook amper Nederlanders gezien… een paar maar…. Een aantal Belgen en een aantal Duitsers… Ik geloof één auto uit Engeland, door Bridget hoogstpersoonlijk gespot, want het stuur zat verkeerd!
We lopen van de markt af en gaan eerst op een terrasje wat drinken en een ijsje nuttigen… We hebben allemaal al snel wat uitgekozen… en een minuut of tien later komt de ober de bestelling opnemen…. dachten we… want als Bridget probeert Banana Split sivoeplèt te zeggen, nokt meneer af en loopt met een zwieparmbeweging weg…???? Rem kijkt verbaasd op, ik ook. Rem zegt… wat heeft die nou? De mensen achter ons, het enige andere Hollandse setje in het stadje, hahaha beginnen te lachen… en zeggen “Die heeft vandaag géén zin, wil zeker de zak krijgen”. Na weer een minuut of tien staat Rem op en zegt ik ga meneer de ober even zoeken kijken of het weerbericht nu beter staat. Het stel achter ons wenst hem succes, hahaha. Even later komt Rem terug… hij zegt… ben benieuwd… En inderdaad loopt meneer de ober even later naar ons tafeltje met een beter te pruimen snuit dan eerst. Kirsten heeft van te voren de bestelling voor Rem al bondig samengevat: 3 Banana Split, 2 Nougat York, 3 Coca light, 1 jus de pommes en 1 Sprite. Dus meneer de ober hoeft geen hersengymnastiek te doen. Even later wordt er zwierig vijf glazen met servet en lepeltje neergezet met een mooie groenige fles water. Daarna worden de drankjes neergezet, behalve die van Ramon… ja, ik hou het even in de gaten. Daarna komen de giga coupes. Ik hoef géén lunch vandaag. Daarna komt de limonade, zo noemen ze Sprite voor Ramon, er aan. De ijsjes krijgen we géén van allen op.
Na de ijsmaaltijd gaan we lopen richting winkelstraatje. Ik ben weer eens op zoek naar een cadeautje voor mijn zus. Die was in juli jarig, maar was toen zelf op vakantie. Ideaal voor mij om dan tijdens mijn vakantie in Frankrijk een leuk cadeautje te vinden. Ze is dol op poezen… dus ik begin bij het poezenwinkeltje… Alleen lukt het dit jaar daar niet. Het begint bij € 42,00 en dan heb je een ieniemienie klein poezenbeeldje… in tweedehandskleuren… dat zijn kleuren die niet echt een kleur zijn.
Nu is mijn zus een type voor knalkleuren… dus saaie beeldjes… nee! De prijs vond ik trouwens ook belachelijk, zeker voor iets wat niet mooi is. Wat wel mooi was, was van rood glas… die was… hou je vast… € 99,00. Ahum… ik viel er bijna van om. Het was mooi, eerlijk waar… maar m’n zus heeft een stuk of vijf katten in huis, plus twee ijverige kinderen rond denderen… dat ding moet in een kluis…. Hahaha. Gaat hem niet worden. Maar we lopen gezellig door het plaatsje, ik zie van alles, kiek van alles, we lopen her en der naar binnen… en ineens zie ik hem. Mijn zus is ook dol op tassen… dus eentje erbij kan dan natuurlijk best.
Ik heb een hele leuke tas gevonden van een soort ivoorkleurige keperkatoen, met zwarte details en schouderband, en zes katten op een rijtje aan de voorkant. Diverse vakken binnen, ook voor haar flesje Spa, heeft ze altijd bij zich, ook een broodtrommel en fruit kan er bij. Voor een plekje voor haar mobiel kan ze uit diverse vakjes aan de binnenkant en buitenkant kiezen, dus… helemaal top! Kirsten is er ook weg van…. Zij zit de hele vakantie al te loeren op een mooie tas… ze is dan ook dol op mijn tassen en bietst er geregeld eentje. Of zegt onderweg, zal ik hem even van je overnemen???? Dat zegt genoeg… een tassenmeisje in spe!
Bridget heeft in dit winkeltje twee paar schattige oorbelletjes gevonden. Eén setje was een rood bloemetje en de andere was een fuchia bloemetje. Bridget vindt ze prachtig en heeft ze gekocht van haar centjes. Rem heeft bij alle drie een bedragje van € 20,00 op hun bankrekening gestort en daar mogen ze van doen wat ze willen in de vakantie.
Onderweg komen we ook een slapende poes tegen met daarbij een kaartje het verzoek de poes met rust te laten, want hij slaapt namelijk graag, hahahaha! Dit was volgens mij de grootste attractie van de winkel, want iedereen stond bij het tafereeltje stil en keek niet naar de houten schalen die er stonden uitgestald.
We liepen verder en de kinders waren het inmiddels een beetje zat. Het werd ook flink warm, dus was het plan langzamerhand maar eens naar de auto te lopen.
Halverwege de route zijn we een soort van “park” ingelopen, zodat dat een stuk gezelliger lopen is dan langs de weg. Even later lopen we er weer uit en zijn we bijna bij de auto. De auto is warm… eh zeg maar heet… pfffffff… Rem doet eerst de ramen even wijd open, zodat de ergste hitte kan ontsnappen, daarna instappen wegrijden met open ramen, daarna mag de airco het werk overnemen.
’s Middags gaat iedereen naar het zwembad, behalve ik en Ramon. Ramon is aan het lezen en heeft geen zin in het zwembad. Hij ligt lekker buiten in de schaduw en zon te dweilen met een boek. Ik zit met m’n hoofd in de snaps, macro’s en polygoons e.d. Ik heb nu het gevoel dat ik het softwareprogramma begin te volgen. Althans de logica dan, hè. Het werkt namelijk totaal anders dan je gewend bent als je iets wilt gaan doen. In deze software ga je eerst aangeven wát je gaat doen en dan pas wáár… Normaal ga je eerst bepalen wáár je iets ga doen en dan ga je doen wát je wilt doen… Snap je het nog?? Nu ik geloof dat ik het langzamerhand wel snap… en aardig blindelings de dingen doe zonder dat ik het werkboek moet lezen of steeds de commandobalk moet volgen en blijf stáren met tig vraagtekens.
En nu doe ik even lekker niks…
0 comments:
Post a Comment