.jpg)
We lopen richting haven en de terrasjes. De kinders wijzen van alles aan, en zien overal manden met schoenen op de stoep staan, hahaha. Ja. met stiletto’s mag je op die boten niet komen, speciale binnenschoentjes hebben ze aan. Overal zie je mannen en vrouwen hard aan het werk voor hun bazen de boel aan kant te brengen. De meeste baasje liggen nog op één oor. Her en der zie je een berg kratten voor hun boot op de stoep staan en snap je wel waarom ze nog op één oor liggen. Maar er zijn ook dames, vooral oudere, die al aan het ontbijt zitten. Je ziet ook ontbijttafels helemaal kant en klaar gedekt. 
Er is ook een boot waar het zitgedeelte helemaal ingericht is als een sjieke Engelse salon… daar waren een heleboel dames met personeel… ik heb daar geen kiekjes van genomen… vind ik niet zo netjes… Ook al liggen ze daar juist om te worden bekeken (waarom zou je anders daar je boot neerleggen, toch?). Maar dat is niet… eh… nou ja… vind ik niet kunnen… 
We lopen naar het strand… het is mooi schoon water. Ik vertel aan Bridget dat het er vroeger niet zo mooi schoon was, maar dat ze nu beter op het milieu letten en er nu geen olie drijft en dode vissen op het strand liggen. We lopen naar het volgende strandje, deze heeft wel zand… en ik neem her en der kiekjes, van luiken en balkonnetjes. Wat een uitzicht heb je hier. We lopen naar boven naar een Citadel, dat je kunt bekijken. Het verbaast Rem dat de entree niet zo duur is. Maar even later snappen we het wel, want overal liggen bouwmaterialen en zijn deuren dichtgetimmerd… dus eh… we zijn genept. Er is ook een kapelletje… maar eigenlijk was dat gewoon de koelkast, want het belangrijkste onderdeel daar was volgens de kinders de frisdrankautomaat. Hahaha. Er was wel een vitrine met een kanon, maar ja… dat ding hoort eigenlijk niet in een kapel… Er klopt dus helemaal niks van!
We zagen voor het kapel wel een aantal kanonnen staan en een bordje met info vertelde dat één zo’n kanon met 15 man verplaatst moest worden. Ik weet niet waar al die 15 mannen moeten staan, want dat wordt wel dringen geblazen… Ook staat er een vuurtorenlamp, dit is het hoogste punt en het waait er ontzettend hard, op precies dat stukje. Twee meter eerder wordt je niet weggeduwd door de wind, héél maf.
Langzamerhand lopen we weer terug naar het centrum van het dorpje en lopen langs de merkenwinkels die je hier héél veel ziet. Ik zie al veel herfstcollecties in de winkels hangen… Veel moois is er te zien. Ook veel stiletto’s hahaha. Een winkel heeft wel een hele bijzondere attractie voor z’n deur staan. Een koperen kooi met daarin een geel grasparkietje… als ik naar de tralie-afstand kijk, zou onze grasparkiet allang ontsnapt zijn en de boer op zijn gegaan. Maar dit exemplaar zat heerlijk op z’n stokje te dreutelen en te kwekken naar iedereen die voor z’n kooitje stopte.
Toen we terug waren in de haven was het ineens héél druk geworden. Tjee… zeg. Je kan amper meer een boot zien door al die mensenmassa’s heen. We lopen terug naar de auto en rijden even later terug naar huis. Aan de andere kant van de weg… rijdt… ahum… staat een grote stroom met auto’s die naar St. Tropez wil… ik weet niet hoe laat ze denken hun auto te kunnen parkeren… vandaag nog??? … dat wordt een latertje… Het was de bedoeling dat we onderweg zouden gaan picknicken. We hadden namelijk voor ons allemaal een picknick bij ons…. Maar helaas was er onderweg geen veilig plekje te vinden om te zitten met vijf kinderen… dus hebben we uiteindelijk gewoon de picknick thuis op de veranda opgesnoept… smaakte ieder geval lekker!
Het is ondanks de wolkjes her en der heerlijk weer. Het windje zorgt voor de verkoeling en de wolkjes worden daardoor weggewaaid. In het zwembad is het heerlijk rustig, volgens Rem, want ik zit met m’n neus in de software… en het gaat zo… zo…
Na het late eten ’s avond heb ik zin om op de bank een dvd-tje te kijken. We hebben een dvd-tje meegenomen van Nanny McPhee deel 2. Ik heb heerlijk zitten kijken, samen met Rem op het andere beeldscherm, naar deze fantasiefilm. Daarna lekker naar bed tukken.
0 comments:
Post a Comment