Half uurtje later komen we aan in St. Clair. We doen vandaag een dagje strand. Rem gaat met Kirsten eens kijken of er bij een strandtentje nog bedden en parasols zijn, anders moeten we stoeltjes en parasols uit de tuut trekken. Ramon, Bridget en ik, staan een beetje te lummelen en kijken naar het water en de stilte om ons heen. Hoewel Bridget een gevecht heeft met al dat zand, want ze probeert met haar slippers zandvrij bij ons te komen…. hahahaha. Dat lukt d’r nooit!
Even later ziet Ramon iets roods naar ons toelopen en zwaaien met armbeweging “hier heen”. Er is dus plek! We hebben vier ligstoelen, 2 tafeltjes, 2 parasols, zometeen een ontbijtje en een lunch om half twee ‘s middags. We installeren ons half op de bedden en zien dat er een tafeltje ontbijtklaar wordt gemaakt… We hebben honger dat snap je wel. We hadden nog niet kunnen ontbijten, want op dit strand moet je altijd vroeg zijn anders zit je achter de auto’s of zoiets. Dus ontbijt was gepland op het strand, maar deze keer ook nog luxe aan een tafeltje.
We gaan zitten aan een gezellig tafeltje. Bridget is de eerste tien minuutjes druk bezig haar voetjes zandvrij te krijgen vooral haar teentjes, hahaha. Dat snuitje van haar... ik neem ondertussen van iedereen foto's en ineens merkt ze het en ze probeert te lachen, maar het is wel een zúnig lachje, hahaha. Mij kan je wegdragen, want ik deed vroeger precies het zelfde... maar het gaat over hoor, hahaha. We krijgen allemaal warme chocolademelk, een half stokbrood, boter en 2 minipotjes jam…. Zo schattig die jampotjes met rood-wit geruit dekseltje. Bridget kijkt net zoals in het Motel zéér bedenkelijk… tja… jam bij het ontbijt hoort bij een Frans ontbijt.
Maar ineens bedenk ik dat ik chocopasta mee heb genomen voor ons ontbijt en lunch, want het was de bedoeling dat we bij het winkeltje brood zouden halen en het gewoon op het strand zouden ontbijten en lunchen. Ik sniek met Bridget haar stokbroodje naar onze ligstoel… plop het deksel van de koelbox eraf… vis naar de pot Nutella en smeer met de ook meegesniekte mes haar stokbroodje met de chocoladelekkernij…. Bridget glundert als ik terugkomen… en ik plof héél snel weer op m’n stoel met een “weet van niks” gezicht.
Na het ontbijt leggen we de badlakens uit op de ligstoelen en luchtbedje. Ramon en Kirsten rennen gelijk naar het water en Bridget volgt even later met luchtbed… Uiteindelijk gaan de oudste twee ècht zwemmen en zit Bridget gewoon voor de branding op het luchtbedje…. Want dat zand hè… Haar handjes rommelen wel in het zand… maar zand tussen haar teentjes… hahaha. Een half uurtje later gaat ze toch wel mee in het water, Rem had gezegd dat haar wel over de ergste korrels in het water heen zou tillen… proest… even later is ze lekker aan het watertrappelen en balletje aan het gooien met Kirsten, Rem en mij.
Tussendoor drinken we lekker fris water uit de koelbox. Bridget is aan het spelen met haar d.s-je. Eerst zittend met een handdoek over haar hoofd, even later toch maar lekker liggend op het luchtbedje. Kirsten maakt muziek met haar i-pod, heel zachtjes, maar ik zie haar handen ritmisch bewegen. Ramon speelt een spelletje op z’n smart-phone.
Om half twee gaan we lunchen. Rem neemt een omelet Huppeldepup en wij nemen allemaal een Croque Monsieur met een bakje frietjes. Wat drinken erbij… en we kwebbelen heel wat af. We nemen ook nog een toetje… waar láten we het. Na ruim anderhalfuur gaan we terug naar onze ligbedjes en gaan we even siësta houden oftewel het eten laten zakken! Iedereen ligt heerlijk te lezen.
Ineens wordt het héél donker bij de berg… en gaat het ineens dikke vette druppels regenen. Iedereen duikt de strandtent in. Wij schuiven de ligstoelen een flink stuk onder de parasol, ploppen de tassen op het tafeltje en blijven gewoon zitten. Twee minuutjes later stopt de regen en gaat de zon weer schijnen.
Iedereen gaat weer terug naar hoe hij lag op z’n ligbedje, met z’n boek om verder te lezen. Tussendoor neem ik nog een opfrissertje in de zee, want ik heb net weer iemand in zitten smeren en dat kleffe spul krijg ik er alleen maar fatsoenlijk af in het water. Dus hup plons!! Ook wordt er op het strand gelummeld en klittebandspel gedaan door de kinders en Rem.
We gaan om een uur of zes eten bij dé Pizzeria, met zulke lekkere pizza’s. Ik geloof dat ik m’n eerste Pizza daar heb gegeten in de jaren tachtig of zo. En nu lopen die man z’n zoons ook rond in de Pizzeria. We zitten lekker buiten aan een grote ronde tafel. Bridget is de enige die geen pizza neemt. Ze neemt frietjes met knakworstjes, maar de worstjes zijn zo knaloranje dat ze het maar rare dingen vindt. We zitten allemaal smakelijk te eten al kwebbelend. We zijn niet de enige op het terras. Er zit nog een Frans stel naast ons… maar die praten niet, op hun bestelling doorgeven na dan…. Echt waar totaal niet…. Dat is wel zó raar. Fransen die tijdens het eten niet praten en eigenlijk ook amper bewegen, behalve dat ze wat eten… Gewoon on-Frans. Maar wij vermaken ons prima, en het ene moment is mijn bord vol met een héérlijke pizza en zo is ‘ie ineens weg!! Het was zó lekker!!!
0 comments:
Post a Comment